خدیجه میرنصیری - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

امروزه سازمان ها به صورت فزایندهای، خود را درگیر مساله ای می بینند که آن را معمای اخلاقی می نامند؛ یعنی اوضاع و شرایطیکه باید یک بار دیگر، کارهای خلاف و کارهای درست را تعریف کرد؛ زیرا مرز بین کارهای درست و خلاف بیش از پیش از بینرفته است. بدین ترتیب اعضای سازمان، شاهد افرادی هستند که در سازمان و اطراف آن وجود دارند و به کارهای خلاف دستمی زنند. در چنین وضعیتی مدیر باید از نظر اخلاقی، جوی سالم برای کارکنان در سازمان به وجود آورد تا آنان بتوانند با تمامتوان و بهره وری هرچه بیشتر کار کنند. این امر، نیازمند رهبری با هوش اخلاقی قوی است. از سوی دیگر، ماهیت پیچیده وغیرخطی تحولات محیطی موجب شده است تا دوران تسلط مدیر خاص و نظام سلسله مراتبی آن کاهش یابد و به تدریج زمینهبرای حضور افراد و گروه های متنوع در مدیریت فراهم آید. هدف مقاله حاضر تحلیل و بررسی رابطه هوش اخلاقی با رویکردمسوولیت پذیری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج میدهد که مولفه های هوش اخلاقی با مقدار رگرسیون چندگانه۰/۶۷۸ توانستند تا حدود ۴۶ % واریانس ادراک شایستگی را تبیین و پیشبینی نمایند. مقدار ضرایب تمام پیش بینی کننده هامعنادار می باشد. بنابراین می توان گفت مولفه های هوش اخلاقی (درستکاری، بخشش، مسوولیت پذیری و دلسوزی)، ادراکشایستگی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز را پیش بینی می کند. و می توان گفت هوش اخلاقی، هوش ممتازدیگری است. هوش اخلاقی ظرفیت ذهنی ما، برای تعیین اصول جهانی و همگانی انسان هاست.

رابطه هوش، اخلاقی، مسوولیت پذیری