صونا افکاری - فارغ التحصیل رشته معماری، کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی سراج
محمدرضا میلانی - فارغ التحصیل رشته معماری،کارشناسی ارشد،دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال

رویکرد انسانی در کنار توجه به مفهوم توسعه ی پایدار در معماری منجر به شکل گیری مفهوم پایداری اجتماعی شده است. در معنای پایداری اجتماعی، حفظ و ثبات مولفه های اجتماعی و فرهنگی جامعه هم پیوند با ابعاد زیستمحیطی و اقتصادی مطرح است و به رفتارهای انسانی بستگی دارد که در درون فضا رخ میدهد. توجه و دقت به طراحی فضاهای شهری و جمعی ، مناسب کردن آنها برای جشن و سرور در کنار رویدادهای اجتماعی روزمره و فعالیت های شغلی ، آسایش ناشی از تماس های اجتماعی لذت بخش ،حفظ ارزش های فرهنگی و هنری ، تقویت ارتباط های شخصی ( ارتباط بصری،گفتاری،شنیداری)، نقش به سزایی در بالا بردن سطح تعاملات اجتماعی یک جامعه دارد و بدین گونه می توان به سطح قابل قبولی از پایداری اجتماعی رسید. طراحی معماری می تواند در یافتن راه حل هایی برای تاثیر متقابل گروه های اجتماعی نقش ایفا کند.مجموعه های فرهنگی می توانند تمرکزی از فعالیت های اجتماعی را در درون محیط های شهری فراهم آورند و مرکزی زنده و پرانرژی در مقیاس شهری بوجود آورند مانند سالن های اپرا ، موسیقی ، تئاتر و غیره..در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، سوابق موضوع در قالب تعریف توسعه ی پایدار، جایگاه پایداری اجتماعی در توسعه و نقش معماری در پایداری اجتماعی و معیارهای آن مورد بررسی قرارگرفته و تاثیر هر فاکتور و ارتباط آن با دیگر فاکتورها و راهکارهای دستیابی به هر یک تحلیل گردیدهاست.

پایداری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی،توسعه پایدار، شاخص های پایداری اجتماعی،مراکز فرهنگی