چگونگی استفاده از منابع طبیعی کشور و بررسی تطبیقی معماری سنتی، به منظور رسیدن به توسعه پایدار

بدلیل مشکلات زیست محیطی پیش آمده در کره زمین، در عصر کنونی، حفظ محیط زیست، به دغدغه ای جهانی تبدیل شده است. چراکه سلامت فیزیکی و روحی انسانها را تحت الشعاع قرار میدهد. از طرفی تا حدودی نیازهای مالی انسانها، به بهره برداری از طبیعت وابسته است و تا کنون فعالیتهای توسعه شهری و اقتصادی بشر، باعث آلودگی محیط زیست شده است.برای رفع موارد مذکور، رسیدن به توسعه پایدار و معماری شهرهای پایدار، در برخی کشورها سرلوحه کار دولتها قرارگرفته است، که در آنها محیط های انسان ساخت و روابط اجتماعی، طوری تنظیم می شوند، که باید همراه با طبیعت باشند و بعضا محافظ آن باشند.در این مقاله سعی شده است، با روشهای تحلیلی، توصیفی، کتابخانه ای، محیط زیست، مدیریت، آموزش، رسانه های جمعی، صنعت توریسم، نفوذ هنر، باغ ایرانی و روستاها را مورد قرار داده و پیشنهادهایی برای رسیدن به توسعه پایدار و نیل به طراحی شهرهای پایدار و معماری پایدار، خصوصا در ایران ارایه شود، که در کشورهای دیگر هم، متناسب با فرهنگ و هنر و منابع طبیعیشان، قابل اجرا می باشند.رسیدن به این هدف، با هزینه کمتر، مستلزم این است که مسئولین دولت، فرهنگ و آگاهی مردم جامعه را طبق مواردی که در متن مقاله ذکر خواهد شد، سازماندهی کنند و از نیروی مردم بهره بگیرند تا مردم، با رغبت، به خاطر منافع خودشان، با دولت و شهرداریها همکاری کنند. که این کاملا به نفع خود مردم می باشد. و دولت، ضمن صرف هزینه کمتر وصرفه جویی در بیت المال و سرمایه ملی، به سمت این هدف، با گامهایی سریعتر، حرکت خواهد کرد. با اعمال این روشها، مردم، بدون اینکه متوجه باشند، در شهرسازی، از زیباسازی منظر شهر گرفته تا برطرف شدن آلودگی هوای شهری و رونق اقتصادی، غیرمستقیم، با میل ورغبت خودشان، برای همکاری با دولت و مسئولان، به مشارکت گرفته خواهند شد.

Keywords:

محیط زیست , توسعه پایدار , دولت , رسانه های جمعی , روستاها