تحلیل پارامترهای هیدرولیک جریان رودخانه کن با توجه به اثر تخلیه جریان کانال میانرود تهران با بهره گیری از مدل HEC-RAS

پیشینه تاریخی شهر تهران نشان می دهد این شهر به سبب موقعیت توپوگرافی و وجود حوضه های آبریز کوچک و بزرگ، پتانسیل سیلخیزی بالایی داشته و همواره آن را در معرض ناپایداری ناشی از سیلاب قرار می دهد. لذا ضروری است شبکه آبراهه هایی که رواناب تهران را به طور ناقص و توام با آبگرفتگی های شدید دفع میکند مورد تجدید نظر قرار گرفته و آسیب شناسی بعمل آید. به همین منظور در این تحقیق با بهره گیری از نرم افزار HEC-RAS یک بعدی اقدام به تهیه مدل هیدرولیکی حوضه مطالعاتی نموده سپس ظرفیت آبگذری کانال میانرود و تاثیر تخلیه جریان آن بر رودخانه کن، مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل از مدلسازی مشخص گردید، کانال میانرود در بازه هایی به ازای سیلاب ۵۰ ساله دچار کمبود ظرفیت بوده که ضعف موجود در این مجاری با افزایش ارتفاع دیواره ها و انجام اصلاحاتی در سازه آن قابل جبران می باشد و این کانال را در برابر سیلاب ۱۰۰ ساله نیز ایمن می نماید. همچنین نتایج بررسی پارامتر های هیدرولیکی رودخانه کن نشان داد در اثر تخلیه کانال میانرود به رودخانه، به طور میانگین عمق هیدرولیکی بین ۲۶ تا ۳۰ درصد، سرعت جریان به میزان ۱۰ درصد و ارتفاع تراز آب بین ۰,۷ تا ۱ متر با افزایش همراه می گردد. فلذا بکارگیری فنون کارآمد جهت مهار سیلاب و جلوگیری از گسترش بیش از حد پهنه سیلاب در محدوده های با آسیب پذیری بالا توصیه می شود.

Keywords:

سیلاب , HEC-RAS , آبگرفتگی , کانال میانرود , خطرپذیری , سیل خیزی