مرضیه آزاد ارمکی - استادیار، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
مهسا نامداری - کارشناسی معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران

بی شک مسکن به عنوان اولین نیاز بشر که ملزوم به تامین آسایش و آرامش ساکنین خود است از مهمترین دغدغه های بشر بوده است که در روزگار معاصر آنچنان که بایستی به آن توجه نشده است. در مقابل مسکن معاصر مسکن سنتی قرار میگیرد و بعد از گذشت سالهای زیادی همواره میتواند نیاز کاربر خود را تا حد زیادی فراهم کند و ازنظر زیبایی شناسی و تناسبات نیز در حد اعال نمایان گردد. معماری بومی ایران نیز با بهره گیری از راهکارهای محلی توانسته به شرایط اقلیمی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مردم هر شهر پاسخ کالبدی مناسب دهد و نمونه خانه های تاریخی ارزشمندی را در شهرهایی همچون اصفهان برجای نهاده است. این در حالی است که بومی گرایی در فضاهای زیستی به خصوص خانه ها رو به فراموشی است . این مقاله به دنبال استخراج معیارها و راهکارهای طراحی خانه با بهره گیری و الگوبرداری از قوانین و قواعد مسکن سنتی جهت رسیدن به مسکن مدرن مطلوب است.

مسکن سنتی، معماری ایرانی، مسکن مطلوب، شهراصفهان