بررسی روشهای کاهش تبخیر از منابع ذخیره آب روباز

آمارها نشان میدهد ۷۰ درصد منابع آب کشور از طریق تبخیر در دشت ها، کوه ها و پشت سدها هدر میرود و بر اساس برآوردها، سالانه نزدیک به ۳ تا ۵ میلیارد متر مکعب از آب دریاچه های پشت سدها تبخیر میشود که لزوما باید کاهش یابد. در حال حاضر کشور با معضلات تبخیر شدید آب در پشت ۶۰۰ سد احداث شده در کشور مواجه است که برای رفع این چالش نیاز به اقدامات فناورانه دارد. بر این اساس در این پژوهش به بررسی روش های مختلف انجام شده در رابطه با کاهش میزان تبخیر از منابع آب سطحی پرداخته شده است. نتایج حاصله از این پژوهش پس از بررسیهای به عمل آمده حاکی از آن است که روشهای به کار گرفته شده به منظور کاهش میزان تبخیر از منابع آب روباز را می توان به روش های فیزیکی و شیمیایی تقسیم بندی نمود. روشهای فیزیکی شامل پوشش دار کردن سطح آب، پوشش های بیولوژیکی و تغییر در ساختار ظاهری سد میباشد که پوششدار کردن سطح آب شامل روشهای شبکه ای با قابلیت جابجایی، پوشش های شش ضلعی ثابت، استفاده از توپهای پلاستیکی، استفاده از سقفهای متحرک و سلولهای خورشیدی، استفاده از پوشش های شناور در مناطق گرم و خشک و روش پوشش های گنبدی و ورقه ای می باشد. روشهای شیمیایی نیز شامل استفاده از لایه های محافظ الکلی و پلیاتیلنی در ابعاد نانو میباشد. همچنین اینکه در روشهای فیزیکی میزان تبخیر به طور متوسط بین ۷۰ تا ۹۵ درصد و در روشهای شیمیایی بین ۲۰ تا ۴۰ درصد کاهش پیدا میکند.

Keywords:

کاهش میزان تبخیر , پوشش دار کردن , لایه های محافظ الکلی , پوششهای پلی اتیلنی