مقایسه روشهای استدلالی اندازه گیری میزان نفوذپذیری در خاکهای درشت دانه

برای تعیین میزان نفوذپذیری خاک، تکنیک های بسیار متفاوتی ارائه شده است که شامل روش های صحرایی (آزمایش پمپاژ چاه، آزمایش آوگر و آزمایش ردیاب)، روش های آزمایشگاهی و محاسباتی با استفاده از فرمولهای تجربی میباشد. تخمین هدایت هیدرولیکی یا به عبارت دیگر میزان نفوذپذیری انواع مختلف خاک، مهمترین گام در طراحیهای مهندسی بشمار میرود. در این تحقیق سعی بر آن شد که میزان نفوذپذیری یک خاک کاملا غیر همگن به دو روش مستقیم و غیرمستقیم اندازه گیری شود و سپس نتایج بدست آمده از دو روش، مورد ارزیابی و مقایسه واقع شوند و روش هایی غیرمستقیمی که از لحاظ کمی، برابری نزدیک تری با روش های مستقیم دارند، معرفی گردند. در روش مستقیم میزان نفوذپذیری خاک به کمک آزمون استوانه های مضاعف و در روش غیرمستقیم با استفاده از متداول ترین معادلات تجربی ارائه شده در این زمینه اندازه گیری شد. مقایسه نتایج بدست آمده میزان نفوذپذیری در روش مستقیم و غیرمستقیم نشان داد که روند کاهش یا افزایش میزان نفوذپذیری در تمامی روشهای غیرمستقیم تقریبا مشابه روش مستقیم است. همچنین از لحاظ کمیروش، شفرد برابری بهتری را با روش مستقیم از خود نشان داد. روش هیزین و بی یر به ترتیب در حدود ۳ و ۴ برابر روش مستقیم، مقادیر نفوذپذیری را نتیجه دادند. تمامی روش های دیگر اعداد بسیار پایینی را برای میزان نفوذپذیری بدست آوردند. همچنین مشخص شد در صورتی که در معادله تجربی، دامنه ریز دانه ها تا درشت دانه ها لحاظ شده باشد نتایج قابل قبولی بدست خواهد آمد.

Keywords:

نفوذپذیری , روشهای استدلالی , استوانه های مضاعف , آبرفت , دانهبندی , پخش سیلاب