فرزانه دهقانی گیشی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان
زهرا فیاض - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان
منیره محمدی طبائی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان
هانیه نوربخش - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان
همایون نورایی - استادیار برنامه ریزی شهری دانشگاه هنر اصفهان

افزایش جمعیت در شهرهای بزرگ کشور و گسترش بی رویه شهرها بدون برنامه ریزی صحیح، چیدمان اتفاقی مراکز تولید و جذب سفر و عدم وجود فن آوری های ارتباطی جایگزین سبب ایجاد سفرهای شهری زیاد به ویژه با وسایل نقلیه شخصی شده است . طرح زوج و فرد در شهر اصفهان از سال ۱۳۹۳ به اجرا گذاشته شد و هدف از این تحقیق مقایسه وضعیت محدوده طرح قبل و بعد اجرای طرح زوج و فرد می باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد و از روش اسنادی جهت گردآوری اطلاعات استفاده گردیده است. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز به دو صورت کمی و کیفی می باشد . با توجه به اطلاعات کمی و آماری موجود از روش آنتروپی شانون و با توجه به نظر کارشناسان نیز از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است .نتایج تحقیق نشان می دهد در روش کمی با توجه به آمارهای مورد بررسی ضریب آنتروپی سال ۹۳ نسبت به سال ۹۲ بیشتر بوده و نشان از تاثیر مثبت طرح زوج و فرد در شهر بوده است و لیکن در جهت تدقیق نتایج از نظرات خبرگان نیز استفاده گردید که ایشان قائل به تاثیر مثبت اجرای طرح زوج و فرد نبودند و اعتقاد داشتند این طرح برای اجرای دوره ای و کوتاه مدت مناسب است و یک طرح دائمی نیست و به تنهایی نمی تواند راهکار مناسبی برای حل مشکلات آلودگی و ترافیک شهر باشد.

طرح های زوج و فرد، اصفهان، تحلیل سلسله مراتبی، آنتروپی شانون