سعید عظمتی - استادیار، گروه معماری، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فرشته پشاآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق
فاطمه حنائی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق

در سال های اخیر، تحقیقات بسیاری در زمینه عوامل تاثیر گذار در رشد خلاقیت کودک در پیشبرد اهداف آموزشی و جنبه های تربیتی آنها مورد توجه قرار گرفته است و کمتر به تاثیر کیفیت فضای معماری در پرورش و افزایش سطح یادگیری دانش آموزان پرداخته شده است. در این مقاله بیان می شود که ضرورت توجه به اصول اقلیمی و زیست محیطی که منجر به محیطی با معماری پایدار می شوند، تا چه اندازه می تواند در طراحی یک فضای آموزشی در افزایش سطح یادگیری دانش آموزان موثر واقع شود و همچنین به بررسی جنبه های مختلف این ضرورت در جنبه های مختلفی از جمله، جنبه روانی و ابعاد روان شناسی محیطی در بحث سطح یادگیری دانش آموزان می پردازیم.قطعا فضای پایدار برای انسان آن محیطی است که دارای طول عمر طولانی تر و هم اثربخشی موثر تر بوده باشد و گسترش این تاثیر در زمینه یادگیری و آموزش دانش آموزان ملاک عمل است.روش تحقیق در این مقاله پژوهش موردی بوده که بر اساس آن بخش اول بصورت کیفی به مطالعه منابع کتابخانه ای و اسنادی پرداخته شد و پس از تحلیل داده ها، مصاحبه با متخصصین و پرسشنامه و تحلیل داده انجام گرفت. هدف آن دست یابی به اصول طراحی فضاهای آموزشی اخص دبستان ابتدائی است.مدرسه را می توان خانه ای دانست با ابعادی وسیع تر که کودکان بخشی از زندگی شان را در آن سپری می کنند. از این رو، طراحی مدارس با توجه به نیازهای ویژه کودکان بین ۱۲-۶ سال، از اهمیتی ویژه برخوردار است. در سال های اخیر روانشناسان به تاثیرات قابل توجه محیط و به ویژه فضاهای معماری در بهبود و افزایش قابلیت های جسمی و حرکتی، ذهنی و اجتماعی کودکان پی برده اند و این وظیفه طراحان است که در فرایند طراحی فضاهای مربوط به کودکان، همواره این تاثیر را مدنظر داشته باشند. نتایج بدست آمده عبارتند از: راه کارهای کنترل انرژی و تطابق با اصول اقلیمی منطقه، طراحی های نوین و سبز که بتواند در حفظ محیط زیست موثر باشد. توجه به ابعاد روانشناسی محیط در انسان.

معماری پایدار- توسعه پایدار- معماری سبز – اقلیم - یادگیری پایدار - روانشناسی محیط