ارزیابی نقش پایداری اکولوژیکی بر زیست پذیری محلات شهری (نمونه موردی: محله هاشمیه شهر مشهد)

امروزه علاوه بر سوانح و مخاطرات طبیعی ، پیشرفت فناوری و به دنبال آن انواع مخاطرات انسان ساخت، سکونتگاه های انسانی را در تمام نقاط شهری جهان با تهدید جدی رو به رو کرده است . و بلایای اتفاق افتاده در سالیان اخیر بیانگر این موضوع است که جوامع و افراد، امروزه به طور فزاینده ای آسیب پذیر هستند . در همین راستا یکی از مهم ترین و کاربردی ترین مفاهیم رایج در حوزه مدیریت بحران مفهوم تاب آوری می باشد، تاب آوری با اندیشیدن تمهیداتی بازگشت سریع شهر به شرایط پیش از بحران را فراهم می کند . در همین راستا پژوهش پیش رو با هدف تدوین تاب آوری محله شهری با توجه به بعدپایداری اکولوژیک به منظور افزایش زیست پذیری محله هاشمیه در کلان شهر مشهد می کوشد، در همین راستا ضمن بررسی مفاهیم نظری تاب آوری و طراحی محله شهری، به ابعاد مختلف آن: مفهوم پایداری اکولوژیک در شهر، زیست پذیری و به تبیین کیفیت های دخیل در طراحی شهری تاب آور با توجه به بعد پایداری اکولوژیک و فرایند تحقق آن پرداخته است. تحقیق پیش رو از حیث ماهیت توصیفی - تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای اسنادی )استفاده از نقشه های تحلیلی )GIS روش پیماشی و میدانی و عکس برداری استفاده شده است . بنابراین فهرستی از شاخص ها استخراج سپس با روش های گفته شده در محدوده مورد مطالعه ، محله هاشمیه مشهد سنجش و بررسی شده است و بعد از رسیدن به نقاط ضعف و قوت و فرصت ها و تهدید های محدوده ، اقدام به تدوین راهبردهای متناسب و ارائه گزینه های طراحی و انتخاب گزینه برتر در راستای رسیدن به طراحی محله زیست پذیر با تاکید بربعد پایداری و رویکرد تاب آوری در محله هاشمیه شهر مشهد شده است.