سپیده رحمتی دهکردی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اس لامی واحد تهران مرکز

دو چالش مهم آلودگی محیط زیست و محدودیت منابع انرژی های فسیلی در جهان، انرژی را به یکی ازمهم ترین بحران های قرن بیست و یک تبدیل کرده است.سوخت های فسیلی سبب انتشار گازهای گلخانه ای و ایجاد اثر گلخانه ای در جو زمین می شوند.یکی از مهمترین گازهای گلخانه ای دی اکسید کربن می باشد که صنعت ساختمان سازی عامل تولید درصد از کل دی اکسید کربن اس ت. با توجه به افزایش آلودگی های ناشی از سوخت های فسیلی و افزایش گازهای گلخانه ای استفاده از انرژی های تجدید پذیرمورد توجه همگان قرار گرفته است. کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آ لودگی محیط زیست در معماری،مبحثی به نام معماری پایدار را به وجود اورده است .ساختمانهای صفر کربن یکی از مصادیق معماری پایدار با رویکرد مصرف انرژی صفر و آلاینده های کربن صفر می باشد.ساختمان های صفر کربن تمام انرژی مورد نیاز خود را از طریق سیستم های تعبیه شده تولید می کنند.این ساختمان ها عاری از گاز کربنیک هستند،زیرا در آن ها از سوخت های فسیلی استفاده نمی شود و دارای سیستم های جامعی برای افزایش راندمان انرژی،کاهش مصرف آب و به حداقل رساندن ضایعات هستند.با توجه به اهمیت معماری صفر کربن و رویکرد های جدیدی که در مساله ساخت و ساز به وجود امده است،استفاده از انرژی های موجود در طبیعت و مهار آن ها در جامعه امروزی به یک چالش تبدیل شده است. یک ساختمان سبز، علاوه بر بهره وری انرژی به چگونگی شکل گیری فرم و فضای معماری با عناصر مولد انرژی نیز توجه دارد.در این مقاله به بررسی ساختمان های صفر کربن پرداخته می شود و در پی یافتن پاسخ مناسب برای این سوال که چگونه می توان ساختمانی طراحی کرد که حداقل میزان کربن را تولید کند. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی، مروری و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است.

معماری صفر کربن،ساختمان سبز،بهینه سازی مصرف انرژی، انرژی های تجدید پذیر،انرژی محصور در ساختمان،تکنولوژیهای تجدید پذی ر