کارکرده اصلی و محیطی زیستی بام های سبزدر توسعه پایدار

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 398

This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

UVCONF02_114

تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1400

Abstract:

بام های سبز بخشی از تلاش ها برای پایدار تر ساختن شهرها و یکی از راه حل های مدرن برای مشکلات شهری می باشد . توسعه شهرها باعث از بین رفتن محی های طبیعی و زمین های زراعی شده است . بنابراین ایجاد وتوسعه فضای سبز نقش مهمی در زندگی تمام موجودات از جمله انسان دارد. در حال حاضر ۲ درصد مساحت خشکی های کره زمین را شهرها تشکیل می دهند و شهرنشین ها از سه چهارم منابع طبیعی استفاده می کنند که با گسترش شهرنشینی سرعت کاهش منابع طبیعی رو به افزایش است. بنابراین استفاده از فناوری بام سبز که از تکنیک های پیشرفته فضای سبز است با وجود مشکلات به کارگیری و ساخت واحدهای گیاهی از جهات بسیاری مقرون به صرفه بوده و می تواند جایگزین مناسبی برای پارک های شهری باشد. بام سبز (Roof Green) نه تنها سطحی است که با رنگ سبز پوشیده شده بلکه یک سطح زنده ازگیاهان رویشی در لایه خاک بالای بام است. گاه این پوشش همراه با محافظ ریشه ای واغلب با یک لایه زهکشی درزیرآن همراه است و گونه های گیاهان مقاوم در برابر خشکی درآن رشد می یابند. از بام های سبز همچنین با عنوان "بام های زنده (Roofs Living) نیز یاد می شود.نقش عمده بام سبز در مدیریت آب های ناشی از بارندگی، بازیافت آب، کاهش اثرات گازهای گلخانه ای، تنوع محی زیستی درموجودات زنده شهری (گیاهان و جانوران)، محافظت از پوسته زمین، جلوگیری از تابش اشعه فرابنفش به ساختمان ، بهبود و تلطیف هوا، کاهش دما، معتدل نمودن هوای گرم، جلوگیری از آتش سوزی ساختمان ها، کاهش نفوذ تابش الکترومغناطیس ، بهبود کیفیت اقلیمی و ایجاد تهویه مطبوع در شهر، ایجاد چشم اندازهای زیبای شهری، مطبوعیت و مطلوبیت فضاهای شهری، پاکیزگی و کاهش آلودگی هوا، ذخیره انرژی ، کاهش آلودگی صوتی کاهش هزینه های مربوط به نگهداری و تعویض سقف ساختمان ، ایجاد محیطی آرام در نواحی پر ازدحام شهری برای افراد معلول و جانباز و همچنین به عنوان فضای جدیدی برای فعالیتهای تفریحی، برگزاری مراسم و بالا بردن امنیت غذایی شهر (کشاورزی) به کار می رود. اما این فناوری سبز و هنر معماری نوین در ایران که سرانه فضای سبز آن از حد متوس استاندارد نیز پایین تر است به علت ناآگاهی و عدم شناخت مردم و بی توجهی مسوولان همچنان ناشناخته و مهجور مانده است

Authors

رضا میرزایی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند

محمدحسین فکور بافنده

دانشجوی ارشد معماری موسسه غیرانتفاعی خاوران مشهد