سیدجواد غفوریان حیدری - کارشناس ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

فضاهای شهری به عنوان تشکیل دهنده ساختار اصلی شهر یکی از ابتدایی ترین و در عین حال حیاتی ترین نیاز افراد به ویژه معلولین برای حضور در فضا و برقراری تعاملات می باشند. به تناسب رشد جمعیت شهرنشین در جهان، یکی از مهم ترین چالش های فراروی دولت ها در ایجاد عدالت اجتماعی و اعتلای حقوق شهروندان، مسئله بهره مندی معلولان از حقوق شهروندی است. معلولان به عنوان طیفی از اقلیتها یک جامعه همواره به نوعی در معرض تضییع حقوق خود می باشند که ضرورت گذار از نگرش ترحم محورانه به حق مدارانه در بسترهای مقررات گذاری به عنوان ضرورت مبنای آن، لازم می نماید. ایجاد فضاهای پاسخگو برای افراد دارای محدودیت های حرکتی، نمود تامین عدالت و ایمنی اجتماعی در دسترسی هاست که علاوه بر امنیت جانی و بهداشتی، آثار روانی فوق العاده ای به همراه خواهد داشت و از افسردگی و انزوای معلولان جلوگیری خواهد کرد. توجه حقوق شهری به حقوق افراد معلول از باب توجه به حقوق شهروندی آنان و لزوم د ستر سی برابر شهروندان به تسهیلات شهری ، امری ضروری است از این رو در این پژوهش که از نوع کیفی و بر اساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات می باشد؛ ابتدا مفاهیم حقوق شهروندی، معلولیت مورد بررسی قرار گرفته و پس از برر سی سیر قانون گذاری شهری در زمینه مناسب سازی محیط برای معلولین پیشنهادات و راهکارهایی جهت حضور افراد معلول در فضاهای شهری ارائه شده است.

معلولیت، حقوق، شهروندی، حقوق شهروندی، فضای شهری