تاثیر حمل و نقل شهری در آلودگی هوا و نقش مترو در کاهش آن

در چند دهه اخیر مشکلات حمل و نقل در کلانشهر تهران، به صورت بزرگترین معضل شهر رخ نموده که یکی از عواقب ناگوار آن، پیدایش آلودگی هوا می باشد که خسارات وارده به اقتصاد ملی ناشی از آن بالغ بر میلیاردها ریال است. با توجه به سهم عمده منابع متحرک در آلودگی هوای تهران، توسعه سیستم حمل و نقل ریلی به عنوان روش بهینه انتقال مسافر، یک گزینه اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. یکی از مشخصه های سازمان فضایی ناموزون شهرهای کشور در حال حاضر، پدیده تراکم است که اثرات انکارناپذیری بر شتاب زدگی و اختلال رفتاری بر جای می گذارد. سرعت قابل توجه رشد شهرنشینی در ایران و نرخ های بالای مهاجرت های روستاشهری در دهه های گذشته البته به واقعیتی بلاتردید در جامعه ایران بدل شده است. هدف مقاله حاضر تاثیر حمل و نقل شهری در آلودگی هوا و نقش مترو در کاهش آن می باشد. نتایج نشان می دهد با توجه به اینکه حمل و نقل، سهم عمده ای در آلودگی هوای تهران دارد استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی با تاکید بر مترو، به عنوان یک گزینه برتر جهان، جهت پیشگیری و کنترل آلودگی هوا ضروری است. در برابر بسیاری از مشکلات این روزهای کلانشهرهای کشور، افزایش حمل ونقل عمومی میتواند پاسخگو باشد. ابرشهر تهران روزانه شاهد بیش از ۱۸ میلیون سفر شهری است؛ آلودگی هواو ترافیک فزاینده و لجام گسیخته مدتها است که جزو دغدغه های اصلی شهروندان و مدیریت شهری پایتخت به شمار می آید و غریب به اتفاق کارشناسان و مسئولان، توسعه حمل و نقل عمومی به ویژه مترو را تنها راهکار برونرفت از این بحران میدانند، ناوگانی که براساس آمار از ابتدای بهرهبرداری تاکنون از انتشار دو هزار و ۴۶۱ هزار تن گازهای آلاینده به هوای تهران جلوگیری کرده است.

Keywords:

مترو , کاهش آلودگی هوا , کلانشهر تهران , صرفه جویی انرژی