چالشهای مدیریت بحران در کلانشهرها با تاکید بر بافت فرسوده

برنامه های مدیریت بحران اغلب بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده پیش می رود که ارتباط واقعی و هوشمندانه ای بین نحوه مدیریت و مقیاس بحرانهای به وقوع پیوسته دیده نمی شود. دیگر مشکل مدیریتی در بحث مدیریت بحران نحوه نگرش اشتباه نسبت به مسائل مدیریتی است. ایران، کشوری است با خطرپذیری بالا، از همین رو آنچه در چنین جغرافیایی اهمیت دارد توجه به بحران و چرخه مدیریت بحران است. مدیریت بحران و مقابله با حوادث غیرمترقبه در کشور به ویژه کلانشهر تهران از دغدغه های جدی است که بارها نسبت به آن هشدار داده شده است؛ به گفته بسیاری از کارشناسان پایتخت روی ۴ گسل زلزله خیز قرار دارد و اگر روزی این گسلها فعال شوند به طورحتم خسارت های جبران ناپذیری به بافت شهر وارد میشود، در چنین شرایطی دستگاه ها و نهادهای متولی و ذی ربط نیز تاکنون برای مقابله با بحران و بلایای طبیعی برنامه مدونی را ارایه ندادند و اقدامات دراین خصوص موفقیت آمیز نبوده است. هدف مقاله حاضر چالشهای مدیریت بحران در کلانشهرها با تاکید بر بافت فرسوده با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد مدیریت واحد باید دارای امکانات و تجهیزات کافی برای مدیریت حوادث باشد. باید از تجربیات و تکنولوژی های روز دنیا در کاهش خسارت های ناشی از وقوع بحران درکشور به ویژه پایتخت استفاده شود. یکی از مواردی که در این چرخه قابل توجه است، میزان هماهنگی دستگاه های مسئول و متولی بحران است. بلایای طبیعی به مجموعه ای از حوادث زیان بار اطلاق می شود که برخی از آنها منشاء انسانی ندارد و ممکن است که چندان قابل پیش بینی نباشند از جمله می توان به زلزله، سیل، خشکسالی، گردباد و … اشاره نمود. اما برخی از این حوادث منشاء انسانی داشته که از آن جمله آلودگی هوا، گرم شدن زمین و از بین رفتن منابع طبیعی است.

Keywords:

مدیریت بحران , کلانشهرها , بافت فرسوده