تحلیل رضایت از تسهیلات مدیریت شهری در سکونتگاه غیررسمی(مورد مطالعه: شهرک امام حسین(ع) اسلامشهر)

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 246

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

UVCONF02_164

تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1400

Abstract:

اصطلاح اسکان غیر رسمی مترادف است با تصرف زمین توسط فردی که فاقد مالکیت زمینی است که روی آن سکونت اختیار کرده است. یکی از مهمترین عواملی که منجر به موفیقت طرح ها و ارائه راهکارها در جهت حل مشکلات فعلی شهرها می شود، ارزیابی و تحلیل وضع موجود می باشد. هر چه قدر این ارزیابی دقیق تر و واقع بینانه تر باشد، تصمیم گیری برای حل مشکلات آن و تثبیت شرایط مطلوب فعلی، آسان تر و کاربردی تر خواهد بود. بر این اساس برای آنکه بتوان در خصوص سکونت گاه های غیر رسمی راهکارهای قابل قبول اتخاذ کرد، لازم است ابتدا وضع موجود آن بر حسب شاخص های مناسب مورد تحلیل قرار گیرد. مهمترین و کاربردی ترین راه برای تحلیل وضع موجود بهره گیری از نظرات ساکنین این سکونت گاه ها می باشد. بنابراین ارزیابی کیفیت محیطی (در برگیرنده ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و زیست محیطی) شهرک امام حسین به عنوان یکی از سکونت گاه های غیر رسمی، از دیدگاه ساکنین آن، در راستای بهبود وضع موجود و رفع معضلات آن ضروری به نظر می رسد. هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل رضایت از تسهیلات مدیریت شهری در سکونتگاه غیررسمی (مورد مطالعه: شهرک امام حسین(ع) اسلامشهر) است. با توجه به موضوع پژوهش، روش تحقیق حاضر ترکیبی از روش های توصیفی و تحلیلی است که در بخش مبانی، به صورت توصیفی و در بخش پیمایش به صورت تحلیلی می باشد. رویکردهای این تحقیق نیز به صورت کیفی و کمی هستند. از آنجا که در این تحقیق معضلات و مشکلات موجود شناسایی و ارزیابی می شوند می توان نتیجه گرفت که این پژوهش از نوع کاربردی است. نتایج نشان می دهد میزان رضایت ساکنین نسبت به سکونت در شهرک امام حسین اسلامشهر در سطح مسکن و روابط همسایگی، نسبی و متوسط است در حالی که رضایت کلی آنان از خدمات و امکانات تقریبا پایین می باشد ( نارضایتی). اگرچه رضایت کلی آنان از سکونت در این شهرک، متوسط است و تمایل چندانی به ترک این سکونت گاه غیر رسمی وجود ندارد. عامل اصلی این دیدگاه، فقر مالی و عدم استطاعت کافی جهت نقل مکان به محیط مساعدتر می باشد.

Authors

مجید بختیاری

کارشناس ارشدشهرسازی، (گرایش برنامه ریزی شهری)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس