حق بر محیط زیست در پرتو اسناد بین الملل با نگاهی به مدیریت منابع آب

روند شتابان توسعه و پدیده جهانی شدن آثار نامطلوب متعددی بر جامعه بشری و محیطی که از زیست در آن می نمایدوارد نموده است. در چنین وضعیتی تضمین و تحقق حق بر محیط زیست پاک با دشواری روبرو و به دغدغه ای جدی بدلشده است. در این راستا نقش حقوق محیط زیست به عنوان ابزار کلیدی مدیریت و پایش توسعه پایدار در سیاست گذاریو جهت دهی به طرح های عمرانی و نیز تعیین معیارهای بهرهبرداری عقلائی از منابع طبیعی بی بدیل است. در بحث حاضرکوشش شده گستره و متعلقات حقوق محیط زیست در پرتو اسناد بین الملل احصاء و با رجوع به آرای صادره توسط محاکمدر پرونده های زیست محیطی جایگاه حق بر محیط زیست در نظام حقوق بشر تبیین گردد. در ادامه نیز تلاش گردیده تاضمن بررسی اصول زیربنایی شناسایی شده در اسناد بین الملل نظیر پیشگیری و احتیاط- که از نگاه جهانی به معضلاتزیست محیطی سرچشمه می گیرد- فواید عملی کاربست و آسیب های نادیده انگاری آنها واکاوی گردد. به طور خاص نظربه اینکه وضعیت منابع آبی ایران در حال حاضر به شدت بحرانی بوده و ادامه روند کنونی عدم پایبندی به موازین زیستمحیطی این بحران را تشدید و حتی به دیگر حوزها- به ویژه امنیت - نیز تسری می دهد، ساماندهی حقوقی این حوزهاجتناب ناپذیر می نماید.

Keywords:

حق بر محیط زیست , حقوق بشر , اسناد بین الملل , توسعه پایدار , مدیریت منابع آب