یوسف عسکری - داشجوی کارشناسی ارشد منابع طبیعی، دانشگاه شهرکرد

خاک به عنوان منبع طبیعی تجدید ناپذیر، سرمایه ملی و بستر حیات در معرض تخریب بسیاری قرار گرفته است سرعت رشد جمعیت جهان با نسبت1/8 درصد در هرسال و متعاقب آن ناآگاهی و عدم مدیریت مناسب با توجه به توزیع نامتعادل منابع خاک در کره زمین و تلاش انسان به منظور دستیابی به انواع مواد غذائی و محصولات کشاورزی ،این تخریب و هدر رفت را تشدید نموده است. 75 درصد هدررفت خاک در جهان بر اثر فرسایش آبی، 83 درصد بر اثر فرسایش بادی، 90 درصد تخریب شیمیائی و 60 درصد تخریب فیزیکی بوده است. آلودگی خاک ناشی از دفن زائدات شهری - صنعتی، شور شدن خاک بر اثر مصرف نامعقول کودها، شخمهای نامناسب زراعی، از دست رفتن جنگل ها و پوششهای گیاهی، نامناسب بودن سیستمهای آبیاری و غیره از عوامل عمده تخریب خاک به شمار می روند . ایران یکی از هفت کشور آسیائی است که بیشترین میزان هدررفت خاک را دارد. در راستای دستیابی به مدیریت پایدار منابع خاک و جلوگیری از اتلاف آن دو استراتژی احیاء خاکها و اکوسیستمهای تخریب شده و بکارگیری تکنولوژی های کشاورزی سازگار و بهسازی آنها وجود دارد. به منظور نیل به این استراتژی ها برخی راهکارهای عملی عبارتند از : جنگلکاری و مدیریت پوششهای گیاهی، احیاء خاکهای شور فاقد مواد مغذی و آلوده، توسعه روشها و سیستمهای مناسب شخم، مدیریت تلفیقی کودها، مواد مغذی و استفاده معقولانه از آنها، استفاده از روشهای مناسب حفاظت آب میباشد.

کود، فرسایش، اکوسیستم، احیاء