پیش بینی خطوط قطع شده در مسئله بازآرایی ریزشبکه ها در زمان وقوع سیل با استفاده از الگوریتم بهینه ساز شیرمورچه و روش بردار پشتیبان

بهره برداری سیستم های قدرت معمولا بر پایه مفهوم کلیدی قابلیت اطمینان صورت می گیرد و تاب آوری یکی از اصلی ترین مفاهیم در این زمینه است. تاب آوری به معنای توانایی پیش بینی رویدادهای با تاثیر زیاد و امکان وقوع کم و برنامه ریزی جهت بازگشت سریع از این رویدادهای تاثیرگذار می باشد. لذا مدلسازی رفتار و بهبود عملکرد ریزشبکه ها هنگم وقوع رخدادهای طبیعی از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. به عنوان یکی از موثرترین و امکان پذیرترین راه حل های ممکن به منظور افزایش تاب آوری سیستمهای توزیع، می توان به پیاده سازی و بکارگیری بازآرایی خطوط ریزشبکه هنگام وقوع رخدادهای طبیعی اشاره نمود. در این پژوهش با استفاده از مدلسازی و شبیه سازی تاب آوری سیستم ۳۳ باسه در شرایط وقوع حادثه طبیعی نظیر سیل با استفاده از الگوریتم بهینه ساز شیرمورچه که با هدف افزایش تاب آوری و کاهش تلفات سیستم ها و بهبود پروفیل در تمام باس های سیستم ۳۳ باسه بررسی شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که حضور منابع تولید پراکنده در ریزشبکه باعث افزایش قابلیت تاب آوری و انعطاف پذیری شبکه در شرایط وقوع سیل می شود. همچنین حضور دو نقطه اتصال برای ریزشبکه ای با سطح نفوذ قابل توجه پنل های خورشیدی باعث ایجاد امنیت خاطر به منظور بهره برداری در مواقع اغتشاش در سمت شبکه بالادست می شود و منجر به کاهش قطع بار اجباری می گردد.

Keywords:

الگوریتم بهینه ساز شیرمورچه , بازآرایی , بهینه سازی , تاب آوری , ریزشبکه.