تأثیر رژیم های آبیاری بر کشت مخلوط اسفرزه و عدس

در جستجو برای یافتن روشی پایدار در تولید گیاهان دارویی در مناطق گرم و خشک آزمایشی با استفاده از کشت خالص و مخلوط ردیفی اسفرزه و عدس، همراه با رژیم های آبیاری در مزرعه دانشگاه زابل در سال 1388 اجرا شد. طرح آزمایشی پلات های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی بود، که با چهار تکرار اجرا شد. پلات های اصلی آبیاری در فواصل 4 ، 7 و 14 روزه، و پلات های فرعی شامل کشت؛ خالص اسفرزه و عدس، مخلوط 1:1 اسفرزه-عدس، مخلوط 1:3 اسفرزه-عدس؛ و مخلوط 3:1 اسفرزه -عدس بود . خشک ی رشد هر دو محصول را کاهش داد. عدس عملکرد بیولوژیک و دانه اسفرزه را در سیست مهای مخلوط کاهش داد، اما کاهش عملکرد اسفرزه توسط دانه عدس به دست آمده در کشت های مخلوط جبران شد . عملکرد بیولوژیکی و دانه اسفرزه و عدس به طور معنی داری بین سیست مهای کشت مختلف متفاوت بود . مقدار شاخصLER برای تمام مخلوط ها بیش از واحد بود، که بیانگر کارآمدی کشت مخلوط اسفرزه و عدس نسبت به کشت خالص این دو محصول است. اثر متقابل معنی دار سیستم کشت و رژیم آبیاری بر تعدادی از خصوصیات بررسی شده مشاهده شد، که بیانگر حفاظت کشت مخلوط از گیاهان در مقابل خشک ی است . غلظت نیتروژن کل در اسفرزه در مخلوط افزایش یافت. این نتایج نشان م یدهد که کشت مخلوط اسفرزه با عدس نسبت کاشت 1:1 با فواصل آبیاری 7 روزه می تواند برای افزایش عملکرد، استفاده کارآمدتر از منابع در منطقه گرم و خشک زابل توصیه شود

Keywords:

اسفرزه , خشکی , عدس , کشت مخلوط