راهکارهای شهرهای هوشمند برای مدیریت و کاهش ترافیک

امروزه شاهد هستیم که در یک خانه هر یک از اعضای خانه جداگانه دارای اتومبیل شخصی برای خود هستند. ولی از آنجا که تعدادمسیرهای شهری و عرض آنها در طول زمان تغییر چندانی نمی کند، لذا پرواضح است که با افزایش تعداد وسایل نقلیه در این مسیرها ماشاهد ازدحام و ترافیک خواهیم بود. از آنجایی که ۵۵ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی میکنند، تراکم ترافیک ناشی از این روند یکی از مشکلات فزاینده شهرداریها به شمار میرود. سازمان ملل متحد اعلام کرده است که این رقم تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۶۸ درصد خواهد رسید، بنابراین شهرها باید از راهکارهای مناسب برای کنترل ترافیک استفاده کنند. شهرهای هوشمند با استفاده از داده های ترافیکی میتوانند به چندین روش ترافیک را کنترل و مدیریت کنند. شهر هوشمند چارچوبی است که عمدتا از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) برای توسعه، گسترش و ترویج شیوه های توسعه پایدار و با هدف رفع چالشهای رو به رشد شهرنشینی، ایجاد شده است. بخش بزرگی از این چارچوب،اساسا یک شبکه هوشمند از اشیاء متصل و ماشینهایی است که اطلاعات را با استفاده از فناوری بیسیم و رایانش ابری انتقال می دهند. هدف مقاله حاضر بررسی راهکارهای شهرهای هوشمند برای مدیریت و کاهش ترافیک با روش توصیفی می باشد . نتایج پژوهش نشان می دهد از مقایسه شاخص های رشد هوشمند و اسپرال شهری با توسعه پایدار مشخص شد که اصول رشد هوشمند در مقایسه با پراکندگی شهری در جهت دستیابی به شهر پایدار منطقی تر می باشد. و می توان گفت فقدان منابع لازم و نیروی انسانی به عنوان موانع جدی بر سر ایجاد شهرهای هوشمند است که در این راه شهرها از منابع مالی گوناگونی سعی در تخصیص بودجه های لازم دارند. در نهایت باید گفت با رشد روز افزون وسایل نقلیه متردد در سطح معابر شهری و بین شهری علیرغم تدابیر اتخاذ شده در کنترل و هدایت اینگونه وسایل متاسفانه عوارض جانبی حمل و نقل نیز رو به گسترش گذاشته است.

Keywords:

رشد هوشمند , اسپرال شهری , انتظام فضایی , توسعه پایدار