برنامه ریزی آموزشی مدیریت شهری در توسعه پایدار از دیدگاه اجتماعی

از ابتدای قرن بیست و یکم، نگاه توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیست محیطی و یا اقتصادی نیست، بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. از چالش های اساسی مدیران در عصر حاضر، تمرکز عمده بر موضوع توسعه پایدار است. توسعه پایدار با ابعاد مختلفی همچون پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری سیاسی و پایداری محیط زیستی نیازمند نگرشی کل گراست، اما تقدم برخی برنامه ها و سیاست گذاری ها در هریک از محورهای توسعه پایدار متناسب با الزامات همان منطقه و کشور است . پایداری اجتماعی به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه سیاستمداران و برنامه ریزان قرار گرفته است. از آنجا که در فرایند برنامه ریزی شهری توجه به مباحث اجتماعی اجتناب ناپذیر و جزء جدایی ناپذیر طرح های شهری محسوب می شود، با تعیین ابعاد پایداری جتماعی می توان رویه های موثر بر مباحث اجتماعی جامعه را بررسی و شناسایی کرد. به عبارت دیگر، ابعاد پایداری اجتماعی می تواند به عنوان یکی از مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی و سیاستگذاری های شهری استفاده شود. از طرفی، گستردگی، پیچیدگی و تنوع شاخص های پایداری اجتماعی و نقش آنها برجامعه ایجاب می کند تا این شاخص ها برحسب نقش و عملکردشان مورد توجه قرار گیرند، که مشخصا هر یک دارای ارزش متفاوتی از یکدیگر هستند. هدف مقاله حاضر برنامه ریزی آموزشی مدیریت شهری در توسعه پایدار از دیدگاه اجتماعی با استناد به مطالعه کتابخانه ای می باشد. نتایج نشان می دهد از چالشهای اساسی مدیران در عصر حاضر، تمرکز عمده بر موضوع توسعه پایدار است. توسعه پایدار با ابعاد مختلفی همچون پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری سیاسی و پایداری محیط زیستی نیازمند نگرشی کل گراست، اما تقدم برخی برنامه ها و سیاستگذاری ها در هریک از محورهای توسعه پایدار متناسب با الزامات همان منطقه و کشور است. و با توجه به اینکه تعاملات اجتماعی ساختار اصلی جامعه و مشخص کننده مسیر حرکت رو به رشد جوامع بشریمی باشد که جهت بهبود این تعاملات، می توان آن را در غالب توسعه پایدار تعریف کرد.

Keywords:

توسعه اجتماعی , توسعه پایدار , دیدگاه اجتماعی