تبیین نقش ترویج و آموزش کشاورزی در افزایش مشارکت زنان روستایی درتوسعه پایدار روستایی مطالعه موردی دهستان شاوور شهرستان شوش

مکتب ترویج به عنوان یک نظام آموزشی خاص مطرح می باشد. ترویج، نوعی آموزش است که هدف آن یاری مردم روستایی است تا به واسطه تلاش های فردی و دسته جمعی، موقعیت اقتصادی و اجتماعی خود را بهبود بخشند. ترویج بر آن است در اطلاعات، مهارت، بینش و نگرش افراد تغییرات مثبت حاصل آید و بدیهی است در این روند زنان نیز به مانند مردان از مخاطبان اصلی برنامه های ترویجی محسوب خواهند شد. این پژوهش کاربردی با هدف تبیین نقش ترویج و آموزش کشاورزی در افزایش مشارکت زنان روستایی در توسعه پایدار روستایی و با روش توصیفی- پیمایشی در دهستان شاوور شهرستان شوش صورت پذیرفته است. جامعه آماری 3525 نفر و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 350 نفر تعیین گردید. روش نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم طبقه بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بوده که روایی محتوای آن با کسب نظرات متخصصان و استادان ترویج کشاورزی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان مورد تأیید قرار گرفت. ضریب اعتبار پرسشنامه با استفاده از نرم افزارspss برای بخش های مختلف بیش از 75 % به دست آمد، که نشان دهنده مناسب بودن ابزار پژوهش است. نتایج نشان داده است که زنان روستایی از بین روش های آموزشی ترویج، بیشترین استفاده را از تماس با مروجان زن می برند، بیشتر زنان روستایی بیان کرده اند که مطالب نشریه ترویجی با نیازهایشان مطابقت داشته است و مطالب آموزشی در کلاس های ترویجی برایشان قابل فهم بوده است.همچنین نتایج نشان داد که میزان موافقت همسران زنان روستایی مورد مطالعه با شرکت آن ها در کلاس های آموزشی ترویج بسیار کم می باشد. نتایج آزمون های همبستگی نشان داد بین میزان انگیزه زنان روستایی جهت مشارکت در توسعه پایدار روستایی و متغیرهای تحصیلات، شرکت در فعالیت های آموزشی ترویجی، موانع مشارکت، بعد خانوار و شرکت در کلاس های آموزشی ترویج رابطه ای معنی دار با 99 درصد اطمینان وجود دارد. نتایج اولویت بندی انگیزه های زنان روستایی جهت مشارکت در توسعه نشان داد که مطرح شدن به عنوان یک فرد موفق بیشترین تأثیر را در برانگیختن انگیزه زنان روستایی جهت مشارکت در توسعه پایدار روستایی دارد

Keywords:

ترویج و آموزش کشاورزی , مشارکت , زنان روستایی , توسعه پایدار روستایی