بررسی نقش نماد بازارها به عنوان اندیشه پایدار در تمدن ایران

بازار یکی از مهمترین مراکز فرهنگی شهری بوده است. قدمت تاریخی بازارها با شکل گیری تمدنهای اولیه و آغازشهرنشینی همزمان است. و در طول تاریخ، علاوه بر فعالیت اقتصادی، فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و تفریحی نیز داشتهاست و همچنین یک مکان، یک روش زندگی، یک طبقه و نمادی از حیات را با استفاده از مکتب اسلامی نهفته را در شهر تداعی میکند. بازار یکی از عینی ترین نمودهای معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی است که به عنوان ستون فقرات و قلب تپنده شهر، ایفای نقش می کند.بازار، یکی از بزرگترین دستاوردهای تمدن دوره ی اسلامی، به ویژه در کشور ایران به عنوان نماد فضاهای تجاری برخوردار است. در شهرهای اسلامی، بازار، محور اصلی و اقتصادی شهر بوده که مراکز تولید و توزیع کالاهای گوناگون انبارهای مهم و مبادلات پولی در آن جای داشتند. بازار از سطحی ترین تا عمیق ترین وجه فرهنگی شهری محسوب میشود، با توجه به این امر نوع فضاها و کاربرد خاص فضاهای در نظر گرفته شده در ادوار تاریخ تا دوران ما بازاریا مراکز تجاری، نوع فرهنگ دوره خود را مشخص می کنند. از منظر فرهنگ ایرانی، بازار محلی برای پاسخ دادن به نیازهای مادی و معنوی است .رویکرد اسلامی در جامعه ایرانی، در عملکرد و کیفیت فضایی بازار آن مشهود است .با گسترش اسلام وتکامل سازوکارهای اجتماعی، نظام کالبدی بازار کاملتر و پیچیده تر گردید.به طور مشخص فرهنگ و الگوی بازار در تمدن ایرانی-اسلامی زبانزد جهانیان است، به طور کلی بازار باید به الگویی مناسب در جهت پیشرفت مراکز تجاری در نظر گرفته شود.نقش بازار علاوه بر اقتصاد، در سایر شئون زندگی اجتماعی انسان ها مشهود و نقش مذهب در بازار به عنوان هویت بخش، پررنگ تر است .براین اساس شکل و ساختار بازار درگرو فرهنگ، اقلیم، قدرت اقتصادی و مصالح موجود می باشد. از آنجایی که تحقیق ارائه شده، تحقیقی توصیفی است، نیاز به ارائه فرضیه ندارد و در پاسخ به سوال تحقیق، صورت گرفته است .این تحقیق از لحاظ نوع، کاربردی و از لحاظ شیوه، کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

بازار , مدیریت شهری , تمدن ایران , مدیریت , توسعه