ارزیابی نقش و جایگاه الگوی توسعه پایدار در اهداف بلند مدت برنامه ریزان جامعه

از ابتدای قرن بیست و یکم، نگاه توسعه پایدار صرفا توجه به ابعاد زیست محیطی و یا اقتصادی نیست، بلکه مباحث اجتماعی دریچه جدیدی را در رسیدن به توسعه پایدار برای ما گشوده است. توسعه شهرنشینی در ایران با آسیبهای اجتماعی زیادی همراه شده ، توسعه پایدار شهری از موضوعات مهم توسعه از دهه هشتاد به بعد است که در قالب جهانی شدن و نیز محلی گرایی بر تمام دنیا سایه افکنده است. کمیابی عوامل تولید، محدودیت ها و چالش های توسعه و نیز آینده نگری از ارکان اصلی توسعه پایدارند که عمدتا شهرها بستر ساز آن هستند؟هدف از این نوشتار ابدا طرح و جمع بندی تعاریف توسعه پایدار و مشخص کردن ویژگی ها و جایگاه توسعه پایدار شهری است . به مقوله پایداری شهری و نحوه استفاده از ابزارهای برنامه ریزی شهری برای تامین آن نیز در این مقاله اشاره گردیده . توسعه پایدار با ارائه راه حل هایی سعی در جلوگیری از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب اکوسیستم ها، رواج بی عدالتی، آلودگی، افزایش بی رویه جمعیت و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان دارد.پایداری اجتماعی به عنوان یک جزء اساسی از توسعه پایدار مورد توجه ویژه سیاستمداران و برنامه ریزان قرار گرفته است. از آنجا که در فرایند برنامه ریزی شهری توجه به مباحث اجتماعی اجتنابناپذیر و جزء جدایی ناپذیر طرحهای شهری محسوب میشود، با تعیین ابعاد پایداری اجتماعی میتوان رویه ای موثر بر مباحث اجتماعی جامعه را بررسی و شناسایی کرد. به عبارت دیگر، ابعاد پایداری اجتماعی میتواند به عنوان یکی از مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی و سیاستگذاریهای شهری استفاده شود. از طرفی، گستردگی، پیچیدگی و تنوع شاخصهای پایداری اجتماعی و نقش آنها برجامعه ایجاب میکند تا این شاخصها برحسب نقش و عملکردشان مورد توجه قرار گیرند، که مشخصا هر یک دارای ارزش متفاوتی از یکدیگر هستند؟

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری , توسعه پایدارشهری , برنامه ریزی