ابوالفضل حرمتی دوست

هدف اصلی آمایش سرزمین مدیریت مطلوب فضاست از رهگذر تنظیم رابطه انسان، فضا و فعالیت های انسان در فضا، تحقق آمایش سرزمین بیشتر از اینکه مستلزم داشتن یک طرح فنی باشد، مستلزم یک برنامه مدیریت مبتنی بر اصل توازن های اقتصادی و فضایی می باشد، در این صورت است که آمایش سرزمین می تواند تحقق بخش عدالت در فضا و عدالت اجتماعی باشد. امروزه تمرکز شدید جمعیت و فعالیت ها در یک یا چند نقطه جغرافیایی از مشخصه های بارز اکثر کشورهای جهان سوم به خصوص کشور ایران است. عدم توجه به برنامه های بلندمدت و تکیه سیاست گذاران به برنامه های توسعه بخشی و بعضا سطحی از موانع اصلی توسعه متوازن کشور است.در این نگارش سعی شده ضمن اشاره کلی به سابقه آمایش سرزمین در کشور و ضرورت انجام مطالعات آمایش، جایگاه آمایش سرزمین در نظام برنامه ریزی کشور مورد بحث قرار گرفته و فرایندهای منطقی برنامه ریزی در ارتباط با سطوح مختلف جغرافیایی تحلیل شود. هدف کلی این مقاله بررسی شاخصهای مهم آمایش سرزمین و سپس اولویتبندی استانهای کشور بر اساس این شاخصها برای افزایش جمعیت است . این مقاله به شیوه ای تحلیلی- توصیفی نگاشته شده است.

آمایش سرزمین، برنامه ریزی ، آمایش جهان، آمایش سرزمین، فرایند آمایش