سعید صمدزاده باغبانی - دانشجوی دکترای مکانیک ،گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران ، ایران
سهیل صمدزاده باغبانی - کارشناس ارشد مکانیک ،گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران ، ایران

فناوری نانو "توسط National Technology Initiative به عنوان علم ، مهندسی یا فناوری تعریف می شود که شامل دستکاری ماده با حداقل یک بعد است که در محدوده بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر باشد. نانومتر یک میلیاردم متر است که مقیاسی است که درک آن تقریبا غیرممکن است. کاربردهای فناوری نانو ، معمولا شامل مصارف صنعتی ، دارویی و انرژی است. اینها شامل مواد ساختمانی با دوام تر ، دارورسانی درمانی و سلول های سوختی هیدروژن با چگالی بیشتر هستند که سازگار با محیط زیست هستند. از آنجا که نانوذرات و دستگاه های نانو از طریق تغییر در خصوصیات فیزیکی شیمیایی بسیار متنوع هستند ، آنها در الکترونیک در مقیاس نانو ، درمان های سرطان ، واکسن ها ، سلول های سوخت هیدروژن و باتری های نانو گرافن کاربردهایی یافته اند. استفاده از فناوری نانو از مواد با ابعاد کوچک تر امکان تنظیم مولکول ها و مواد را در سطح مقیاس نانو فراهم می کند ، که می تواند خواص مکانیکی مواد را بیش از پیش تقویت کند .یا به مناطقی که از نظر جسمی کمتری در بدن دسترسی دارند ، دسترسی پیدا کند. در واقع نانو تکنولوژی فهم و به کارگیری خواص جدیدی از مواد و سیستم هایی در این ابعاد است که اثرات فیزیکی جدیدی عمدتا متاثر از غلبه خواص کوانتومی بر خواص کلاسیک از خود نشان می دهند. نانوتکنولوژی منجر به تغییراتی شگرف در استفاده از منابع طبیعی ، انرژی و آب خواهد شد و پساب و آلودگی را کاهش خواهد داد. همچنین فناوریهای جدید،امکان بازیافت و استفاده مجدد از مواد، انرژی و آب را فراهم خواهند کرد.

نانو ، پوشاک، کشاورزی، پزشکی، دفاعی