اسماعیل دلیرغربی - کارشناسی ارشد فلسفه دین دانشگاه مفید قم، قم، ایران

اخلاق در اجتماع به عنوان تنظیم کننده روابط میان انسان ها، همواره از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. در مدیریت نیزاین سازوکار درونی، بدون آنکه نیاز به اهرم های بیرونی داشته باشد، قادر است تا عملکردهای اخلاقی را در جامعه و در میانکارکنان تضمین کند و سازمانی اخلاقی را بوجود آورد.اخلاق کار، متعهد شدن انرژی ذهنی و روانی و فیزیکی فرد یا گروه به ایده جمعی است در جهت اخذ قوا و استعداد درونیگروه و فرد برای توسعه به هر نحو .اخلاق کارمهمترین عامل فرهنگی درتوسعه اقتصادی محسوب می گردد.دیدگاه اندیشمندان مارکسیستی آن است که ضعف اخلاق کارنتیجه ازخودبیگانگی نیروی کاردرجوامع صنعتی است.چرا که کاربرای کارگر امری خارجی است و او درکارخویش ارضا نمی شود. به نظرآنها صنعتی شدن جوامع باعث جایگزینیروابط ثانوی با روابط نخستین ودرنتیجه کاهش دلبستگی به کارشده است. سایر اندیشمندان به تاثیر پیشینه تاریخی،ساختارسیاسی، مذهب و عرف جامعه براخلاق کار پرداخته اند. ازدیدگاه کارکردگرایان، کاریکی ازنهادهای اصلی نظام اقتصادیاست و اگرنظام اقتصادی رایکی ازچهارخرده نظام اساسی نظام اجتماعی محسوب کنیم، کار در کلیه فرایندهای اجتماعیتاثیرگذار و از سایر نهادهای اجتماعی از جمله تعلیم و تربیت تاثیرپذیراست.در بررسی اخلاق اجتماعی و رابطه ای که با اخلاق کار دارد می تواند فهمید که در میان فیلسوفان و دیدگاه های رابج علومسیاسی و مدیریت پارادایم های که ما به عنوان متغیرهای وابسته یا مستقل بر اخلاق کار نام برده ایم تا حدودی تاثیر عمیق آنبر اخلاق اجتماعی دارد و اینکه اخلاق اجتماعی برتری بر اخلاق کار دارد.

اخلاق اجتماعی، اخلاق کار، مدیریت، مارکس، فلاسفه سیاسی