معلولین و حق بهره مندی از امکانات شهری بر اساس اصول برابری

برخورداری افراد جامعه از حقوق برابر در راستای استفاده از خدمات عمومی دغدغه ای است که مدتی توجه محققان را به خودمعطوف کرده است. آنچه در این خصوص اهمیت دارد این است که در مورد افراد دارای معلولیت، چه میزان باید برابری حاصلشود تا مطلوب جامعه واقع شود و آیا تبعیض مثبت هم بخش از این برابری محسوب می گردد؟ مدیریت شهری از رهگذر اعمالضوابط و مقررات شهرسازی، نظام کالبدی و فضایی شهر را تعریف می کند و از همین رو همه عواملی را که در شهر به عنوانفعالیت های شهری عینیت می یابند که فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... تحت تاثیر خود قرار می دهد. مدیریت شهریکه امروزه با رفاه تمام شهروندان ارتباط دارد، باید بستر لازم برای تامین مسکن مناسب، آب سالم، بهداشت شهری، آموزش واشتغال، تغذیه، امنیت و اوقات فراغت را برای شهروندان مهیا سازد. پس، قوانین و مقررات شهرسازی مناسب و موثر از ارکاناصلی و ضروری در مدیریت توسعه شهرها است. مدیریت شهری باید در راستای آرامش و امنیت و رفاه معلولین جسمی و حرکتیمحله ایی را تعبیه کند که رفت و آمد معلولین با مانعی روبرو نگردد. این امر نیازمند نوعی برنامه ریزی نوآورانه و خلاق در زمینهمسائل شهری است. اساسا توسعه هر کشور، در گرو استفاده حداکثری از نیروی انسانی، قابلیت ها و استعدادهای تکتک افرادجامعه است. برآیند این نوشتار حاکی از آن است که توجه حقوق شهری به حقوق افراد معلول از باب توجه به حقوق شهروندیآنان و لزوم دسترسی برابر شهروندان به تسهیلات شهری، امری ضروری است و نیازمند توجه دستگاه های ذی مدخل است.

Keywords:

حقوق شهروندی , امکانات شهری , مدیریت , برابری , معلولان , تبعیض