بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود در بین دانشجویان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی بهزیستی ذهنی و احساس تنهایی بر اساس ذهن آگاهی و شفقت ورزی به خود در بین دانشجویان مطلقه انجام پذیرفت. طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی میباشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان زن مطلقه پیام نور که در سال ۱۳۹۹ در مقطع کارشناسی ارشد مشغول به تحصیل هستند. در این پژوهش ۹۰ شرکت کننده به صورت نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (۲۰۰۳)، پرسشنامه احساس تنهایی راسل، پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰)، پرسشنامه شفقت ورزی به خود نف (۲۰۰۳)، و پرسشنامه ذهن اگاهی بائر و همکاران (۲۰۰۶) بودند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری با استفاده از نرم افزار spss -۲۴ تحلیل شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی نتوانست به طور معناداری از طریق ذهن آگاهی و شفقت به خود پیش بینی شود. همچنین بهزیستی ذهنی نتوانست به طور معناداری از طریق ذهن آگاهی پیش بینی شود. و در نهایت شفقت ورزی به خود توانست %۷ از واریانس مربوط به بهزیستی ذهنی را تبیین کند(.(P = ۰/۰۰۷ افرادی که شفقت ورزی بالاتری نسبت به خود دارند، یک تعادل هیجانی ایجاد کرده و بهزیستی خود را افزایش می دهند.

Keywords:

بهزیستی ذهنی , احساس تنهایی , ذهن آگاهی , شفقت به خود.