نقش تعدیل کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی در رابطه میان الگوهای ارتباطی با بهزیستی روانی زوج

کیفیت زندگی از اساسی ترین مفاهیم روانشناسی مثبت نگر است.از آنجایی که کیفیت رابطه زوجین نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت ،عملکرد اجتماعی و بهداشت روان تمامی اعضاء خانواده دارد. این پژوهش با هدف نقش تعدیل کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی در رابطه میان الگوهای ارتباطی با بهزیستی روانی زوج طراحی شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجهای شهر قم میباشند که تعداد ۲۷۸ زوج به روش انتخاب خوشه ای از مناطق چهارگانه این شهر حاضر به همکاری شدند و با پر کردن پرسشنامه در این پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف((۱۹۸۹، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (۱۹۸۴)(CPQ)، پرسشنامه خودسنجی هوش معنوی دیوید کینگ((۲۰۰۸ و پرسشنامه خودسنجی هوش اخلاقی لنیک و کیل((۲۰۱۰ بود. این پژوهش از نوع پژوهشهای بنیادی و کاربردی است. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی برای توصیف داده ها و برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج بهدست آمده در این پژوهش نشان داد، هوش معنوی رابطه بین الگوی ارتباط توقع/کناره گیری و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل میکند؛ اما رابطه های بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و ارتباط اجتنابی متقابل را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمیکند. همچنین هوش اخلاقی رابطه بین الگوی ارتباط سازنده متقابل و بهزیستی روانی زوجین را تعدیل میکند؛ اما رابطه های بین الگوی ارتباط اجتنابی متقابل و ارتباط توقع/کناره گیری را با بهزیستی روانی زوجین تعدیل نمیکند. پیشنهاد میگردد برای ریشه یابی مشکلات زوجین و برنامه ریزی در جهت حل آنها، با اجرای کارگاه های آموزشی برای در جهت ارتقاء الگوهای ارتباطی و بهزیستی روانی از تقش نقش تعدیل کنندگی هوش معنوی و هوش اخلاقی بهره جست.

Keywords:

ارتباط اجتنابی متقابل , هوش اخلاقی , هوش معنوی , بهزیستی روانی , الگوهای ارتباطی