تبیین تعاملات عاطفی زوجین با استفاده از رویکرد مراجع محور بر روابط در زنان متاهل (مطالعه موردی: شهر تهران)

ازدواج به عنوان اولین تعهد عاطفی و حقوقی که افراد در بزرگسالی قبول میکنند و به عنوان عالی ترین رسم اجتماعی برای دستیابی به نیازهای عاطفی و ایمنی افراد، همواره مورد توجه بوده است، میتوان ازدواج را یکی از اساسی ترین تصمیم گیری های هر فرد در زندگی و متعهد ماندن به این عهد را نیز از احساسی ترین مسائل بین زوج دانست. ازدواج سالم دارای چند خصوصیت مانند تعهد، صمیمیت، رضایت زناشویی و ارتباط و نبود متغیرهایی همچون دلزدگی زناشویی و جدایی عاطفی است. از اینرو در این پژوهش به تبیین اثربخشی تعاملات عاطفی زوجین مبتنی بر رویکرد مراجع محور راجرز بر تعهد زناشویی در زنان متاهل ۴۰ تا ۵۵سال دارای جدایی عاطفی و دلزدگی زناشویی پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش از میان مراجعین به مراکز مشاوره منطقه ۱۴ تهران انتخاب شدند، نمونه گیری از بین زنانی بود که ملاکهای ورود به پژوهش را دارا بودند که در نهایت ۳۰ نفر از بانوانی که تمامی خصوصیات ملاک های ورود به این پژوهش را داشتند، انتخاب شدند. جامعه مورد پژوهش بهصورت تصادفی در دو دسته قرار گرفتند که ۱۵ نفر در در گروه آزمایشی و ۱۵ نفر دیگر در گروه کنترل قرارگرفتند که در ابتدا توضیحات لازمه در خصوص آزمونهای الکترونیکی و آموزش به تمامی نفرات داده شد. سپس تعداد ۱۰ جلسه دوره آموزش برای گروه آزمایشی اجرا شد و هیچگونه مداخلهای بر روی گروه کنترل صورت نگرفت، باتوجه به برنامه ریزی صورت گرفته برای تحقق اهداف، درمان و مداخله در ده جلسه ۱/۵ ساعته آموزشی به سبک مراجع محور راجرز از طریق وبینار و ویدئو کنفرانس برگزار گردید و پس از گذشت یک هفته از اتمام آموزش، پسآزمون نهایی از هر دو گروه گرفته شد و نتایج هر دو دسته آموزش و کنترل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت تا میزان کارایی روش آموزش اعلام گردد.یافته ها: براساس نتایج بدست آمده در این پژوهش ضریب تاثیر آموزشی بر روی متغیرهای پژوهش برای مولفه های روابط زناشویی به ترتیب برای توافق زناشویی ۵۶، خرسندی ۵۲ و انسجام ۱۷درصد بدست آمده است، بدین معنی که به ترتیب ۵۶، ۵۲، و ۱۷ درصد از تفاوتهای فردی در توافق، خرسندی و انسجام زناشویی به دلیل عضویت در گروه تحت آزمایش درمانی بوده است. باتوجه به درنظر گرفتن نمره های پیش آزمون به عنوان متغیر کمکی، درمان با رویکرد مراجع محور (مراجع محور راجرز)، منجر به تفاوت معنادار بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیر روابط شده است. که نتایج بدست آمده تاثیر معنادار آموزش تعاملات عاطفی مبتنی بر رویکرد مراجع محور راجرز در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل میباشدنتیجه گیری نهایی: توجه به نتایج میتوان بیان نمود که تعاملات عاطفی زوجین، مبتنی بر رویکرد مراجع محور راجارزبر روابط زناشویی در زنان دارای جدایی عاطفی ودلزدگی زناشویی موثر است

Keywords:

تعاملات عاطفی , روابط , تعهد , صمیمیت , جدایی عاطفی , دلزدگی زناشویی , رویکرد مراجع محور راجرز