پیش بینی دشواریهای زبان نوشتاری بر اساس کارکردهای اجرایی و میزان بهزیستی روانشناختی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی

زبان نوشتاری یکی از حوزه های مهم تحصیلی در دوره ابتدایی است و اختلال در این زمینه جزء مهمترین اختلالهای کودکان دوره ابتدایی محسوب میشود. هدف این پژوهش پیش بینی دشواری های زبان نوشتاری بر اساس کارکردهای اجرایی و میزان بهزیستی روانشناختی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر دوره پنجم ابتدایی شهرستان سمنان در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۹۹ بود. نمونهای به حجم ۲۹۷ نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل؛ آزمون سنجش مشکلات زبان نوشتاری دانش آموزان دوران ابتدایی (جباری، (۱۳۹۵، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی کودکان و نوجوانان (موریس و همکاران، (۲۰۱۷، آزمون عملکرد مداوم دیداری شنیداری PLUS+IVA و آزمون برج لندن بود. داده ها با نرم افزار spss تحلیل شد. روش تحلیل داده ها رگرسیون گام به گام بود. یافته های پژوهش نشان داد که به ترتیب هر چهار متغیر توجه مداوم، سازماندهی و برنامه ریزی، بازداری پاسخ و بهزیستی روانشناختی توان پیش بینی واریانس متغیر توانایی زبان نوشتاری را در سطح خطای کمتر از ۰/۰۱ دارد. بر اساس یافته های این پژوهش میتوان گفت که توجه و تقویت کارکردهای اجرایی و نیز حمایت روانشناختی برای افزایش بهزیستی روانشناختی میتواند منجر به بهبود توانایی زبان نوشتاری شود.

Keywords:

توانایی زبان نوشتاری , کارکردهای اجرایی , بهزیستی روانشناختی.