سیدحسن طباطبائی - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد.
زینب احمدی مقدم - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

امروزه مدیریتهای مختلفی مانند کم آبیاری معمولیDI، کم آبیاری بخشی((PRD، آبیاری یک درمیان (EOI)برای بهره برداری از مزایای کم آبیاری ا ستفاده می شود. اما به مسئله مهم تمرکز آلاینده ها و شوری تحت این مدیریتها توجهی بسیار کمی شده و نیاز ا ست بررسی های بیشتری انجام شود. هدف این تحقیق تعین پارامتر ضریب انتشارپذیری آلاینده ها در شرایط کم آبیاری ا ست که بعنوان پایه محاسبات انتقال املاح و آلاینده ها استفاده میشود. چهار تیمار سطوح کم آبیاری به میزان ۱۲۰، ۱۰۰، ۸۰ و ۶۰ درصد انتخاب و در داخل ستونها، خاک با بافت لوم شنی با برقراری جریان با دبی ثابت در واحد سطح آبیاری شدند. ردیاب کلراید بصورت پالس بر روی آنها تزریق گردید و سپس میزان کلراید موجود در خاک با استفاده از حل معکوس شبیه سازی شد. نتایج نشان داد به ازای بهترین برازش با نرم افزار Hydrus کمترین و بیشترین میزان ضریب انتشارپذیری طولی به ترتیب ۳/۳۵ و ۰/۷۵ سانتیمتر به دست آمد. بیشترین میزان ضریب در تیمار ۱۲۰ و کمترین آن در تیمار ۶۰ در صد بدست آمد. نتایج نشان میدهد کم آبیاری بشدت از انتشار آلاینده و املاح جلوگیری کرده ودر صورتیکه کم آبیاری به صورت آبیاری سطحی صورت گیرد، آلاینده در لایه سطحی خاک تجمع خواهد نمود.

کم آبیاری ، شوری، آلاینده، انتشار، مدل.