مهدی بهرامی - دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فسا،
مهدی زارعی - دانشجوی کارشناسی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فسا

یکی از عوامل مهم در موفقیت آمیز بودن طرحهای کشاورزی و آبی، برآورد صحیح میزان تبخیر- تعرق منطقه مورد مطالعه میباشد. لذا در این پژوهش، به ارزیابی عملکرد پنج روش تجربی شامل روشهای تورک، پنمن-فائو، پریستلی تیلور، بلانی- کریدل و تابش فائو در محاسبه میزان تبخیر- تعرق در شهرستان داراب پرداخته شد. بدین منظور، روش پنمن- مانتیث- فائو به عنوان روش مبنا جهت مقایسه نتایج سایر روشها بکار برده شد. جهت نیل به این هدف از داده های هواشناسی این شهرستان در بازه زمانی ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۳ استفاده گردید. مقایسه روشهای مورد مطالعه نشان داد که روش پریستلی- تیلور با ضریب تبیین ۹۷/۴۷ درصد و مقدار جذر میانگین مربعات خطا برابر با ۰/۷۸ بهترین تخمین را نسبت به سایر روشها ارائه داد. پس از آن به ترتیب روشهای تورک، تابش فائو، بلانی- کریدل و پنمن- فائو قرار دارد.

تبخیر- تعرق، مدلهای تجربی، داراب، هواشناسی.