مدیریت مصرف آب در جنگل کاری مناطق خشک و نیمه خشک از طریق تعیین نیاز آبی و آستانه تحمل به خشکی

در مناطق خشک و نیمه خشک، بهبود پوشش گیاهی از طریق جنگلکاری میتواند، ضمن کنترل بیابانزایی و تولید مواد سلولوزی، شرایط را برای بقا و سکونت انسان و همچنین حیات وحش فراهم نماید. در کنار انتخاب گونه مناسب برای جنگلکاری، میبایست به نیازهای بوم شناختی و بوم سازگاری آنها نیز توجه کرد. بسیاری از گونه های جنگلی، میتوانند با سازوکارهای مختلف از جمله بهبود کارایی مصرف آب با خشکی مقابله نمایند. از طرف دیگر توجه به نیاز آبی واقعی این گیاهان و تاثیر تنش خشکی بر رفتار و سازگاری آنها با طبعیت، حائز اهمیت است. از طریق آزمایشهای لایسیمتری و تعیین نیاز آبی تعدادی از گونه های جنگلی از جمله تاغ ( Haloxylon(aphyllum و چند گونه اکالیپتوس E, saligna ,E. microtheca E . sarjentii, E . leucoxyloni, ,Eucalyptus camaldulensis)و(E. floktoya، سازوکارهای سازگاری آنها برای بقا در شرایط خشک مورد توجه قرار گرفت. در میان گونه های ذکرشده تاغ دارای کمترین نیاز آبی و مقاومترین گونه به تنش خشکی بود. این گونه از کارایی مصرف آب بالاتری در مواجه با تنش خشکی نیز برخوردار بود.

Keywords:

بیابان زایی , پوشش گیاهی , تبخیر تعرق , کارایی مصرف آب , ضریب گیاهی