بررسی میزان فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی

مقدمه:شرایط پر استرس وغیر قابل پیش بینی در بخش پیش بیمارستانی باعث تحمیل فشارهای روانی مضاعف بر کارکنان اورژانس شده که میتواند در بلند مدت آثار و عواقب جدی در پی داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی، ابعاد و عوامل مرتبط با آن در کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی انجام شد.روش کار:این مطالعه تحلیلی-مقطعی بر روی ۱۱۴ نفر از کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی در سال ۱۳۹۲ انجام شد. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسشنامه اطلاعات فردی و شغلی بود. پس از تعیین ابعاد فرسودگی شغلی، ارتباط آن با عوامل مربوطه تجزیه و تحلیل شدند. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: میانگین سنی کارکنان ۳۴/۱۶ ± ۲۱/۰۷ سال و سابقه کاری آنها ۹/۱۲ ± ۱۵/۴۲ سال گزارش شد. اکثر کارکنان متاهل و دارای مدرک فوق دیپلم بودند. فرسودگی شغلی (در تمامی ابعاد) در اکثر کارکنان، در سطح متوسط قرار داشت. بین فرسودگی شغلی با سن (p<۰/۰۰۱)، سابقه کاری (p=۰/۰۲) و ساعت کاری (p<۰/۰۰۱)همبستگی مثبتمعنی دار وجود داشت اما با وضعیت تاهل (p=۰/۱۸) و میزان تحصیلات (p=۰/۰۹) ارتباط معنیداری مشاهده نشد.نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان دهنده شیوع فرسودگی شغلی در بین کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی بود. همچنین مشخص شد با بیشتر شدن سن و سابقه کاری، فرسودگی شغلی در این کارکنان بیشتر افزایش مییابد. با شناسایی و تعدیل برخی از عوامل تاثیرگذار میتوان ضمن کنترل این سندرم، به سطح مطلوبتری از کیفیت کاری در این کارکنان دست یافت.

Keywords:

فرسودگی شغلی , اورژانس , فوریتهای پزشکی.