شناسایی مناطق همگن شهر تهران از منظر آسایش بصری

همزمان با افزایش جمعیت شهرها، میزان مداخله بشر در محیط زیست نیز روندی افزایشی یافته و کیفیت محیط شهری را با تغییراتاساسی مواجه ساخته است. با توجه به اثرگذاری کیفیت محیط بر موضوعات مختلف بویژه مسائل اقتصادی و اجتماعی، لذا ارزیابی وتحلیل آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. از همین رو، در پژوهش حاضر سعی شده است به کمک متغیرها ی مختلف، مناطق شهری باآسایش بصری مشابه شناسایی شده و در قالب گروه هایی همگن تعریف شوند. روش پژوهش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعاتاسنادی و میدانی است. در گام نخست، متغیرهای آسایش بصری محیط از منابع معتبر داخلی و خارجی استخراج شده و سپس وضعیتآنها در هر یک از مناطق ۲۲ گانه شهر تهران به کمک یک گروه کارشناسی ۱۵ نفره امتیازدهی شده است. در ادامه داده ها در نرم افزارSPSS وارد شده و به کمک مدل خوشه بندی سلسله مراتبی در ۵ گروه همگن قرار گرفته اند. نتیجه بررسی ها نشان می دهد اگرچهوضعیت متغیرهای آسایش بصر ی در مناطق مختلف شهر، تفاوت های محسوس دارند اما ضعف در متغیرهای «مبلمان شهری»، «المانشهری»، «رنگ و تصاویر دیواری» و «کفسازی» در اغلب مناطق عمومیت دارد.

Keywords:

آسایش بصری , منظر شهری , کیفیت های بصری , مدل خوشه بندی سلسله مراتبی , شهر تهران