ماندانا کاکاوند - کارشناس ارشد مهندسی معماری، دانشگاه زنجان

معلولیت یکی از حقایق زندگی بشری است و بنا بر برآورد سازمان ملل متحد، بیش از ده درصد جمعیت جهان با گونه ای معلولیتمواجه اند. یکی از راه های رشد و توسعه هر جامعه، تامین بستر کالبدی مناسب برای حضور فعال کلیه افراد و ایجاد فرصت های مساویبرای قشرهای مختلف در دسترسی به تسهیلات شهری است. معلول، به کسی گفته می شود که براثر ضایعه جسمی و یا ذهنی، اختلالقابل توجهی به صورت مستتر در سلامت و کارایی عمومی بدن و یا در شئون اجتماعی و حرفهای او به وجود آید. به طورکلی این اختلال ازاستقلال وی در زمینه های اجتماعی و اقتصادی بکاهد. معلولیت طیف وسیع و گسترده ای دارد که به طور کلی شامل معلولیت های جسمی،ذهنی، روانی و اجتماعی می باشد. معلول جسمی- حرکتی به کسی گفته می شود که دارای انواع فلج ها، نقص عضو، ناهنجاری های اسکلتیو اختلالات بیولوژیکی است.معلولان به عنوان گروه خاص و بزرگ اجتماعی، بخشی از اجتماع هستند و به طور حتم این حق رادارند که همچون سایر افراد از تمامیامکانات جامعه بهره مند شده و استفاده نمایند هرچند که به دلیل مشکلات متعدد موانع فیزیکی بیش ازحد، حضور آنان در محیط وفضاهای شهری همیشه و همواره از دغدغه ها و ناهنجاری های اجتماعی محسوب می گردد. در هر جامعه ای یکی از راه های توسعه ایجادفضای مناسب برای حضور معلولین و برابر سازی فرصت ها در آن می باشد. با حذف موانع فیزیکی و اصلاح محیط برای معلولین استقلالنسبی ایجاد شده که می توانند آزادانه و بدون خطر از امکانات محیطی و اجتماعی بهره مند شوند.هدف از تدوین ضوابط و مقررات، ساماندهی وضع موجود و شکل بخشیدن به توسعه آتی فضاهای شهری و معماری برای افراد معلولجسمی- حرکتی در جهت دستیابی به استقلال فردی و حقوق اجتماعی آنان است. پس از اجرای این ضوابط و فراهم کردن بستر فعالیتمعلولین در جامعه باید به درمان آنها بپردازیم که شامل درمان جسم و ذهن این افراد می گردد. در درمان جسم آنها مکان های بهداشتی،درمانی و آسایشگاهی و... را ایجاد کرد که در آن به فعالیت هایی چون آب درمانی، فیزیوتراپی، گفتار درمانی و کار درمانی و... می پردازند.

معلول جسمی حرکتی، ضوابط و مقررات، فضاهای شهری، استقلال فردی