تحلیل ریسک پروژه های عمرانی با استفاده از روش تلفیقی فرآیند تحلیل تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (FMEA) و فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP)- مطالعه موردی پیمانکار پروژه راه آهن میانه– اردبیل

مدیریت ریسک در زمینه مدیریت پروژه ساخت و ساز، یک روش جامع و منظم برای شناسایی و تحلیل و پاسخ به ریسک ها برای دستیابی به اهداف پروژه است. برای مدیریت ریسک به طور موثر و کارآمد، پیمانکار باید مسئولیت های ریسک، شرایط رویداد ریسک، ریسک پذیری و و قابلیت مدیریت ریسک را درک کند. فرایند مدیریت ریسک موثر شرکت های ساختمانی را تشویق می کند تا خطرات را شناسایی و ارزیابی کند و سیاست کاهش ریسک را در نظر بگیرد. شرکت های ساختمانی که به طور موثر از مدیریت بهره مند می شوند صرفه جویی مالی و بهره وری بیشتر، میزان موفقیت پروژه های جدید و تصمیم گیری بهتر بهره مند می شوند. در این پژوهش ابتدا با استفاده از ادبیات مروری و پیشینه پژوهش های مختلف مرتبط با موضوع، سعی بر شناخت کلی ریسک پروژه های عمرانی شد و سپس با مصاحبه از مدیران پروژه مطالعه موردی ریسک های مهمی که در شرکت پیمانکار پروژه نقش بسزایی را ایفا کردند شناسایی شدند. در مرحله بعد از طریق توزیع پرسشنامه بین ۱۹ نفر از مدیران و کارشناسان درگیر پروژه، نظرات آنها در مورد مهمترین علل شکست پیمانکار پروژه مطالعه موردی و همچنین روابط بین آنها جمع آوری شد که با سه شاخص مهم شدت ریسک، احتمال وقوع ریسک و قابلیت کشف ریسک با روش ANP-FMEA بررسی شد تا RPN هریم از زیرمعیارها برای اولویت در مدیریت و بررسی ریسک ها مشخص گردد که در این بین عوامل داده ها و اطلاعات غیرقابل اعتماد مشاور، عدم تکمیل مطالعات ژئوتکنیکی مشاور، توقف عملیات اجرایی پروژه از سمت پیمانکار و عدم تامین مالی به موقع از سمت کارفرما و پیمانکار به ترتیب در رتبه های بالا و در موقعیت بحرانی برای اولویت اول بررسی و مدیریت برای حذف، کاهش و یا انتقال ریسک قرار گرفتند و همچنین عوامل محدودیت های ترافیکی، مقررات محلی منطقه ای و تعداد رقیبان شرکت کننده در مناقصه به ترتیب در رتبه ها آخر برای اولویت رسیدگی قرار گرفتند.

Keywords:

ریسک , مدیریت ریسک , دلایل شکسن پیمانکاران , تحلیل ریسک , روش ANP-FMEA