در سال های اخیر، سیستم مدیریت روسازی مزایای بسیاری را برای شبکه ی حمل و نقل به ارمغان آورده است. سیاست ها و تصمیم هایی که براساس این سیستم گرفته می شود، برمبنای مجموعه ای از بازرسی ها و اندازه گیری هایی است که با مفهوم پایش سلامت روسازی به عنوان یکی از اجزای اصلی سیستم مدیریت روسازی مطرح شده است. زمان بندی تعمیر و نگهداری به هنگام، موجب ارتقای ایمنی راه ها و کیفیت خدمت دهی روسازی راه می شود. این مهم جز به واسطه ی پایش مستمر و دقیق شرایط روسازی حاصل نمی شود. اندازه گیری دقیق توزیع تنش و کرنش، پایه ی اصلی فهم رفتار روسازی و مدل سازی خرابی آن است. در چند دهه ی اخیر، مسئله ی پایش سلامت روسازی توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده و باعث پیشرفت ها و فناوری های جدیدی شده است. در این پژوهش به معرفی مفهوم پایش سلامت سازه ای روسازی پرداخته و هدف از آن بررسی پایش از درون روسازی توسط حسگرهای فیبر نوری است. پایش از درون روسازی به دنبال ارائه ی راهکارهایی با هدف پایش مستمر سلامت سازه ای راه است. این راهکارها متکی به تجهیز روسازی هستند؛ به این معنا که در طی فرایند راهسازی حسگرهایی در درون راه کار گذاشته می شوند. این رویکرد در راستای تحقق راه های هوشمند بوده و برخلاف اکثر روش های قدیمی، غیرمخرب می باشد. به این منظور پس از معرفی حسگرهای فیبر نوری رایج و انواع آن، پژوهش ها و آزمایش های صورت گرفته برای استفاده از این حسگرها به منظور پایش سلامت سازه ای روسازی های آسفالتی مرور شده است.