شناسایی معیارهای احیاء منظر طبیعی با تاکید بر پایداری زیست محیطی

منظر طبیعی، رویکردی جدید است که در قرن بیستم ظهور یافت. این رویکرد بیان می کند که منظر یک امر بیرونی نیست، بلکه منظرفهم ما از دنیای بیرون است. به عبارت بهتر همزمان هم دنیای بیرون و هم فهم ما از آن را شامل می شود و نوعی نگرش به فضا و مکاناست که مکان را یک کالبد صرف نمی داند؛ بلکه مکان را واجد تاریخ، اندیشه و ذهنیت انسان ها می داند. این دیدگاه تعریف جدیدی ازرفتار انسان با محیط است. منظر طبیعی شامل عناصری از طبیعت است که در زندگی بشر انتخاب و گزیده شده است. عناصری ازطبیعت در شهر که همراه شهروندان در تاریخ زندگی کرده اند و در صحنه ها و تجربه های مختلف تاریخی با آنها بوده اند. در کشورهایکمتر توسعه یافته در پی رشد بیرویه شهرها، برنامه ریزی صرفا کالبدی و بی توجهی به محیط زیست، مناظر طبیعی با مخاطرات جدیروبه رو هستند؛ بنابراین حفظ و احیاء این مناظر در راستای پایداری زیست محیطی شهرها امری ضروری است. ازاین رو پژوهشکاربردی حاضر از طریق روش فرا تحلیل با مطالعه و بررسی منابع معتبر، به شناسایی معیارهای احیاء منظر طبیعی با تاکید بر پایداریزیست محیطی پرداخته است و در نهایت ۱۱ معیار را برای احیاء منظر طبیعی معرفی می نماید.

Keywords:

منظر طبیعی , منظر شهری , پایداری , پایداری زیست محیطی