اهمیت ریزوباکتری های محرک رشد گیاه در تحریک رشد و مقابله با تنش های زیستی و غیر زیستی گیاهان دارویی

امروزه گیاهان دارویی در بین مصرف کنندگان محبوبیت زیادی پیدا کردهاند اما این گیاهان نیز مانند سایر گونه هایگیاهی، طی فرایند کشت، با تنش های متعددی مواجه اند که بر رشد، عملکرد و ترکیبات زیست فعال آنها اثر منفیمی گذارند. در میان استراتژی های زیست فناورانه و ایمن جهت تولید گیاهان دارویی، که فاقد ترکیبات شیمیایی یا اثراتنامطلوب بر محیط زیست هستند، استفاده از ریزوباکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) از روش هایی است که مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. PGPR قادرند با مکانیسم های مختلف (مانند بهبود جذب مواد غذایی توسط گیاه،تولید ترکیبات فرار آلی باکتریایی و تنظیم کننده های رشد، القای مقاومت سیستمیک، کنترل بیولوژیک عوامل بیماریزا،افزایش محافظت از گیاهان با تجزیه آلاینده ها در خاک های آلوده، افزایش تحمل گیاه به عوامل تنش غیرزنده، کاهشسمیت فلزات سنگین و ...)، سبب افزایش رشد و کاهش اثر تنش های زیستی و غیرزیستی در گیاهان دارویی شوند.بنابراین به نظر می رسد PGPR قادرند به عنوان یکی از اجزای اساسی در مدیریت تنش های زیستی و غیر زیستی گیاهان دارویی مورد استفاده قرار گرفته و جایگزینی مناسب و ایمن برای استفاده از سموم و کودهای شیمیایی در کشت اینگیاهان باشند. پژوهش های کاربردی در مورد این استراتژی میکروبی می تواند علاوه بر حفاظت از محیط زیست، به تولیدپایدار گیاهان دارویی کمک نماید.

Keywords:

کنترل بیولوژیک , PGPR , تحریک رشد , کشاورزی پایدار