منیژه عربی - دانشگاه فردوسی
علیرضا صابری کاخکی - گروه رفتار حرکتی/ دانشکده علوم ورزشی/دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی سهرابی - گروه رفتار حرکتی/ دانشکده علوم ورزشی/دانشگاه فردوسی مشهد
سکینه سلطانی - استادیار گروه روان شناسی/ دانشکده علوم تربیتی/ دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی جباری - استادیار گروه آمار/دانشکده آمار و ریاضی/دانشگاه فردوسی مشهد

هدف پژوهش: با توجه به اینکه رفتارهای تکراری و کلیشه ای در فرایندهای یادگیری و ارتباط اجتماعی کودکان اوتیسم تداخل ایجاد می کنند؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر مداخله حسی – حرکتی بر فراوانی رفتارهای تکراری و کلیشه ای ۴۶ کودکان ۶-۱۲ سال اوتیسم بود. روش پژوهش: نمونه ها به وسیله نمونه گیری در دسترس و هدفمند، به صورت تصادفی در ۴ گروه بینایی – حرکتی، حرکتی، بینایی و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی رفتارهای تکراری و کلیشه ای از روش مشاهده عینی و ویدئویی استفاده شد. از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح خطای ۵ درصد برای بررسی داده های حاصل از مطالعه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه تمرین بینایی – حرکتی در پس آزمون و پیگیری کاهش معنی داری را در فراوانی رفتارهای تکراری و محدود نسبت به گروه های دیگر نشان داد؛ اما در گروه های دیگری تفاوتی با زمان پیش آزمون مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مداخله بینایی – حرکتی توانسته است بر یکی از ویژگی های اصلی اوتیسم یعنی رفتارهای تکراری و کلیشه ای تاثیرگزار باشد.

اوتیسم, رفتار کلیشه ای و تکراری, مداخله حسی – حرکتی