تاثیر دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب زنان سالمند

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر فعالیت الکتریکی عضلات منتخب زنان سالمند بود. روش شناسی: در این پژوهش نیمه تجربی ۱۴ زن سالمند سالم با میانگین سنی ۵۷/۶۵ سال به صورت داوطلبانه و دردسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. تکلیف شامل حفظ تعادل بر روی دستگاه تعادل سنج بایودکس بود. از هر کدام از آزمودنی ها خواسته شد در ۲ شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی ۳ سطح صفحه تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح ۱۰، ۸ و ۶) بایستند. از دستگاه الکترومایوگرافی مگاوین برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلانی در عضلات دوقلوی خارجی، نازک نئی بلند، راست رانی و دو سر رانی استفاده شد و شاخص جذر میانگین مربعات از سیگنال ثبت شده عضلات استخراج شد. مدت زمان هر آزمون ۲۰ ثانیه و زمان استراحت بین آزمون ها ۲۰ ثانیه بود. یافته ها: یافته ها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی فعالیت الکتریکی عضلات دوقلو (۰۱/۰ =P)، راست رانی (۰۰۱/۰>P)، دوسر ران (۰۲۸/۰=P) و نازک نئی بلند (۰۰۱/۰=P ) افزایش معنی دار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، فعالیت الکتریکی عضلات راست رانی (۰۰۱/۰>P)، نازک نئی بلند (۰۱/۰ =P) و دو سر ران (۰۰۱/۰ >P) افزایش معنی دار داشت. نتیجه گیری: به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی و ارائه بازخورد بینایی فعالیت الکتریکی عضلات را افزایش داد.

Keywords:

دشواری تکلیف تعادل , EMG , سالمند , بازخورد بینایی