ایوب هاشمی - دانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی دانشگاه تهران
محمود شیخ - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران

هدف تحقیق: هدف از این تحقیق مقایسه برنامه بازی های بومی- محلی و طناب زنی بر میزان رشد مهارت های حرکتی ظریف کودکان ۶ تا ۸ سال پسر بود. روش تحقیق:  به این منظور ۱۲۰ کودک ۶ تا ۸ ساله از بین مدارس ابتدایی شهر تهران به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. آن ها در چهار گروه برنامه بازی های بومی- محلی، طناب زنی، ترکیبی و گروه کنترل  قرار گرفتند. افراد بعد از اجرای پیش آزمون به شیوه همتا سازی قرار گرفتند. برنامه به صورت ۴ ماه (۱۶ هفته، هر هفته ۲ جلسه و هرجلسه ۵۰ دقیقه) در گروه ها انجام گرفت. در هفته هفدهم پس آزمون اجرا شد. در این آزمون برای آزمودن فرضیه ها از روش تحلیل واریانس چند متغیره(MANOVA) و آنالیز واریانس یک طرفه(ANOVA) استفاده شد. نتایج: نتایج نشان دادکه سه گروه برنامه بازی های بومی- محلی، برنامه طناب زنی و گروه ترکیبی در مهارت های حرکتی ظریف نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند(۰۵/۰p <). در مهارت های کنترل بینایی- حرکتی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی گروه برنامه طناب زنی نسبت به گروه برنامه بازی های بومی- محلی عملکرد بهتری داشتند، لیکن در مهارت سرعت پاسخ گروه بازی های بومی- محلی نسبت به گروه طناب زنی عملکرد بهتری نشان داد. همچنین در هر سه مهارت بنیادی گروه ترکیبی تاثیر بیشتری نسبت به سه گروه آزمایشی دیگر داشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، برنامه های آموزشی مورد استفاده می تواند تجربه حرکتی مناسبی برای کودکان باشند.

دانش آموزان پسر-رشد حرکتی, مهارت های حرکتی بنیادی-مهارت های حرکتی ظریف