مصطفی بهشتی سرشت - گروه مالی و بانکداری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
محمدعلی دهقان دهنوی - گروه مالی و بانکداری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
علینقی مشایخی - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
میثم امیری - گروه مالی و بانکداری، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

استراتژی کاهش هزینه و دارایی یکی از رایج ترین استراتژی های احیای مالی بنگاه در زمان افول و مواجهه با تنگنای مالی است. در کاهش هزینه، هدف اصلی بهبود شرایط نقدینگی از طریق کاهش نرخ جریان خروجی وجوه نقد است. در کاهش دارایی، هدف نخست افزایش بهره وری از طریق بازبکارگیری مجدد دارایی ها و هدف دوم تامین مالی از طریق واگذاری دارایی های کم بازده است. با وجود اینکه این استراتژی توسط بسیاری از پژوهشگران به عنوان استراتژی الزامی و اثربخش در احیای مالی بنگاه ها دانسته شده، ولی نتایج چندین مطالعه تجربی نشان داده است که کاهش هزینه و دارایی در پاره ای از موارد خود عامل افول بیشتر بوده و مانعی برای بازگشت و احیای بنگاه می باشد. در این مقاله قصد داریم با استفاده از روش مدل سازی دینامیک سیستم ها، نشان دهیم استراتژی کاهش هزینه و دارایی، چگونه مکانیزم های خلق رانت شومپیتری و ریکاردویی را در بنگاه تحت تاثیر قرار داده و تحت چه شرایطی باعث احیا و تحت چه شرایطی مانع احیا و رشد بلند مدت آن می شوند.

تنگنای مالی, احیای مالی, استراتژی کاهش هزینه و دارایی, نظریه رانت اقتصادی, دینامیک سیستم ها