ارائه چارچوبی برای معرفی مولفه های درونی خودمدیریتی کارکنان (موردمطالعه: کارکنان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران)

    مقاله حاضر، حاصل پژوهشی با هدف طراحی الگوی مولفه­های درونی خودمدیریتی کارکنان مبتنی بر روش شناسی آمیخته با رویکرد توصیفی اکتشافی صورت گرفته است. جامعه آماری برای مرحله کیفی، شامل خبرگان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حوزه مدیریت سرمایه­های انسانی و برای مرحله کمی، کلیه کارکنان این وزارتخانه بوده است. نمونه آماری در بخش کیفی با رویکرد هدف مند قضاوتی به تعداد ۲۰ نفر و در بخش کمی به روش طبقه­ای تصادفی به تعداد ۲۰۵ نفر انتخاب شده است. ابزار جمع آوری داده ها در مرحله اول شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان و در مرحله دوم پرسشنامه ۴۱ سوالی است که روایی آن به روش صوری و پایایی پرسشنامه­­ به روش آلفای کرونباخ (۸۹۷/۰) تایید شده است. تجزیه وتحلیل داده­های کیفی با استفاده از روش تحلیل مضمون و داده­های کمی به روش تحلیل عامل تائیدی در نرم افزار Amos ۲۱ انجام شده است. نتایج نشان داد که خودمدیریتی درونی کارکنان از دو منظر مولفه­های رفتاری و شناختی تشکیل شده است. همچنین در بین مولفه­های شناختی، خودانگیزشی (با بار عاملی ۹۷۰/۰) بیشترین و خودسازی (با بار عاملی ۹۲۹/۰) کم ترین و بین مولفه­های رفتاری خودمدیریتی، خودکنترلی (با بار عاملی ۹۷۰/۰) بیشترین و خود مراقبتی (با بار عاملی ۶۶۳/۰) کم ترین حمایت را از مدل اندازه­گیری مربوط به خود داشته­اند.

Keywords:

خودمدیریتی , مولفه های درونی خودمدیریتی , شناختی , رفتاری