احمدرضا سنجری - استادیار دانشکده مدیریت، دانشگاه هوایی شهید ستاری، تهران، ایران
بهنام گلشاهی - استادیار گروه مدیریت دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا، تهران، ایران
ناصر عباس زاده - ۳. دانشیار دانشگاه افسری امام علی (ع)، تهران، ایران ( نویسنده مسئول)؛ dr.naserabaszadeh@yahoo.com

پژوهش حاضر با هدف شناسایی آسیب های موجود در مسیر خودباوری و امید کارکنان پایور آجا با رویکردی آمیخته (کیفی- کمی) انجام شده است. جامعه آماری برای مرحله کیفی، شامل برخی از خبرگان حوزه های روان شناسی و جامعه شناسی و همچنین فرماندهان و مدیران راهبردی ارتش و برای مرحله کمی، دربرگیرنده کلیه فرماندهان، مدیران و کارکنان برخی از دانشگاه­های افسری آجا بوده است. نمونه آماری در بخش کیفی با رویکرد هدفمند قضاوتی به تعداد ۲۰ نفر و در بخش کمی به روش طبقه ­ای تصادفی به تعداد ۲۴۰ نفر انتخاب گردیده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسش نامه ۲۴ سوالی می باشد که روایی سوالات مصاحبه با معیار مقبولیت و قابلیت تایید و پایایی آن به روش باز آزمون (۸۸/۴ درصد) محاسبه شده است. همچنین روایی سوالات پرسشنامه به روش محتوایی و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ (۰/۸۶۹) تایید گردیده است. تجزیه وتحلیل داده ها در بخش کیفی با روش تحلیل مضمون و در بخش کمی به روش تحلیل عامل تاییدی در نرم افزار۲۱Amos انجام شده است. نتایج بخش کیفی نشان داد که هر یک از آسیب­ های خودباوری و امید کارکنان در شش دسته، آسیب­ های فرماندهی- مدیریتی، پرورشی- شخصیتی، شغلی- ساختاری، فرهنگی، اجتماعی و روان شناختی قابل تقسیم می باشند. همچنین یافته های تحلیل عاملی روشن ساخت که در بین آسیب های خودباوری، آسیب های فرماندهی- مدیریتی (با بار عاملی۰/۹۱۲) و در بین آسیب های امید کارکنان پایور آجا، آسیب های پرورشی- تربیتی (با بار عاملی ۰/۹۷۲) بیشترین حمایت را از مدل اندازه ­گیری خود داشته ­اند.  

آسیب شناسی, خودباوری, امید, کارکنان پایور آجا, تحلیل مضمون