مطالعه ارتباط بین هوش احساسی و توانمندسازی فردی کارکنان در صنعت غذا و دارو با تاکید بر راهبردهای مدیریتی و شرایط شرکتهای فعال در حوزه غذایی و دارویی (مورد مطالعه: شرکت نوش طب پارسیان)

پس از سالهای زیاد، تجربه دنیا به این نتیجه رسیده است که اگر سازمانی بخواهد دراقتصاد و امور خود پیشتاز بوده و در عرصه رقابت عقب نماند، باید از نیروی انسانی متخصص، خلاق و باانگیزه بالا برخوردار باشد. منابع انسانی اساس ثروت واقعی یک سازمان را تشکیل میدهند. بنابراین ضرورت توانمندسازی منابع انسانی بیش از پیش احساس میگردد. هدف اصلی مقاله، بررسی رابطه بین هوش احساسی و توانمندسازی فردی کارکنان در شرکت نوش طب پارسیان است. روش انجام این تحقیق به صورت توصیفی- همبستگی است. اطلاعات مورد نیاز با توزیع ۲۱۰ پرسشنامه در بین مدیران و کارشناسان شرکت نوش طب پارسیان که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند، به دست آمده است. . پرسشنامه های تحقیق براساس پرسشنامه ای استاندارد طراحی شدند و دارای روایی لازم می باشند. جهت سنجش پایایی پرسشنامهها از آلفای کرونباخ استفاه گردید و آلفای سه پرسشنامه طراحی شده بالاتر از ۷% بود و دارای پایایی قابل قبولی بودند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که بین هوش احساسی و راهبردهای مدیریتی با توانمندسازی فردی کارکنان رابطه معنیداری وجود ندارد و بین دو متغیر شرایط سازمانی و منابع خودکارآمدی با متغیر مستقل رابطه معنیداری به دست آمد. براساس یافته های حاصل از تحلیل مسیر مشخص شد که هوش احساسی و راهبردهای مدیریتی به طور غیرمستقیم بر توانمندسازی فردی کارکنان تاثیرگذار هستند. در نهایت نیز پیشنهادهایی به تفکیک فرضیه های تحقیق ارائه گردیده است.

Keywords:

هوش احساسی , توانمندسازی فردی کارکنان , شرکت نوش طب پارسیان.